Soms lopen dingen anders dan je had gedacht... Toen ik vorige week bij de SPCA begon zaten er een aantal katten in quarantaine ivm ringworm. Bij deze katten mochten de vrijwilligers niet komen. In het weekend is de besmetting ineens ontzettend uitgebreid met als gevolg dat ze gister al 5 katten hebben moeten laten inslapen. Ringworm op zich is helemaal niet zo erg. Als je dier dat heeft ga je gewoon naar de dierenarts en is het goed te behandelen. In een dierenasiel is het echter een veel groter probleem omdat het hartstikke besmettelijk is en alle dieren het dan rond blijven verspreiden.

Vanochtend bij de SPCA kwam 1 van de vrijwilligers binnen en zij bleek ook besmet te zijn met ringworm. Ringworm is een huidinfectie en dus zat in haar gezicht een rood vlekje. Het was haar laatste week bij de SPCA dus zij is direct naar huis gestuurd en komt ook niet meer terug deze week (met een zalfje komt het zo weer goed met haar). Ik ben vorige week eigenlijk alleen in contact met de honden geweest en verder met wat kittens die niet besmet (lijken te) zijn. Na wat overleg zijn alle 3 de vrijwilligers voorlopig weg gestuurd. Tijdens zo'n uitbraak is het de regel dat er geen vrijwilligers meer mogen werken. Ik baalde onwijs, want ik wil helemaal niet weg bij de SPCA. Vind het daar hartstikke leuk! Ik was al meteen aan het bedenken wat dan plan B moest gaan worden. Naar een anders asiel (maar dat zou waarschijnlijk ook een ander gastgezin worden), naar een wildlife-opvangcentrum in de buurt, of maar gewoon gaan rondreizen... Toevallig had ik net gister een e-mail van mijn Alaska-kamergenootje dat ik altijd welkom was in Florida als ik eventueel wijzigingen in mijn plannen had...

Nadat het SPCA-team had overlegd werd ik er ook bij geroepen. De manager had mij ook naar huis willen sturen, maar 2 andere medewerkers hebben voor mij een goed woordje gedaan en gezegd dat ik eigenlijk alleen met de honden in contact ben geweest en dat ik zo graag wil blijven. Dus... vandaag mocht ik blijven. Morgen mag ik weer komen. En hoe het verder gaat zien we dan wel weer. We lopen met hoesjes om de schoenen, moeten constant in desinfectiebakken als we van ruimte veranderen, hebben van die rare overals (die onwijs warm zijn met 30 graden) en moeten steeds handen wassen, handen wassen, handen wassen. Het doet me een beetje denken aan de mond-en klauwzeer uitbraak bij de koeien die we jaren geleden hebben meegemaakt.

Voorlopig ben ik blij dat ik mag blijven! Ik mag alleen in contact komen met de honden. Vind dat wel erg jammer want ik genoot onwijs van de kittens, maar ik ben al lang blij dat ik niet weg hoef. Ik ben dus de enige vrijwilliger die niet naar huis is gestuurd

Dat is toch wel cool!

Tot zover dus vandaag... Laat ik even terug gaan naar waar mijn laatste blog is geëindigd.

Zaterdag gewerkt bij de SPCA. Compliment gekregen van Karen (zij haalt en brengt mij elke dag met de auto thuis) dat ik alles zo snel leer en dat duidelijk te zien is dat ik de omgang met dieren gewend ben. Leuk om te horen! Verder werd er een wasbeertje binnen gebracht, maar deze was meer dood dan levend. Deze hebben ze in laten slapen. ‘s Avonds daarna door naar het avondje van de SPCA. Bleek een fundraising event (geld inzamelingsactie) te zijn. Was een grappige, maffe avond. Kostte 45 dollar en verder kon je op allemaal dingen bieden die gesponsord waren. Dat heb ik niet gedaan, want 45 dollar vind ik behoorlijk wat geld voor een avondje en zoveel ruimte heb ik niet in mijn koffer om van alles mee te nemen. Heb wel een strandtas gewonnen met mijn toegangsbewijs

Er waren spelletjes (thema hawai)waar je nog wat mee kon winnen, zoals kokosnootkussen en limbo-dansen maar daar kwam ik niet verder dan ronde 3 haha. Was natuurlijk ook te verwachten met mijn stijve rug. Het gaat trouwens ontzettend goed hier met mijn rug. Het vele bewegen doet me denk ik goed. Eigenlijk bijna nergens last van. Maar was dus een leuk avondje met de SPCA!

Zondag weer met de bus naar Vancouver. Daar op zoek gegaan naar een hostel. Had er 2 op internet uitgekozen die tegen elkaar lagen dus wilde daar ter plekke beslissen welke het moest worden. Had nog nooit in een hostel geslapen, maar wilde dat eens proberen. Daar aangekomen zag het er netjes uit. We sliepen met 4 meiden op 1 kamer. Heb ze uiteindelijk niet gesproken, want toen ik 's avonds weer binnen kwam lagen ze allemaal al in bed en 's morgens was iedereen weer op tijd weg.

Nadat ik in het hostel was ingecheckt heb ik een fiets gehuurd zodat ik door Stanley park kon fietsen. Dat was echt super tof! Maar ook toen had ik nog lang niet het hele park gezien, want ik wilde ook nog weer even op het strand liggen

Daarna erg lekker gegeten bij een restaurantje aan het strand met een cocktail er bij Vervolgens de zonsondergang zitten bekijken. Super mooi. Erg grappig om te zien hoeveel mensen er dan op het strand zitten te kijken hoe de zon onder gaat. Hele relaxte sfeer. Daarna op weg naar mijn hostel. Wilde in de straat nog even naar een barretje. Maar kwam er achter dat de straat er 's avonds wel wat anders uitziet dan overdag . Veeeeel zwervers en ander gespuis. Naast mijn hostel zat een Ierse pub die er wel fatsoenlijk uitzag. Dus ik stond daar een beetje voor te draaien. Kwam er een man naar me toe die zei dat de straat inderdaad vreemd was maar dat de pub goed was. En dat zag er ook wel betrouwbaar uit. Allemaal prima mensen daar. Heb een biertje aangeboden gekregen (nee, ik houd nog steeds niet van bier, maar wat moet je anders in een Ierse pub drinken ) en met 2 mannen zitten kletsen. Was leuk en ben daarna naar mijn hostel gegaan.

Maandagochtend na het ontbijt naar Granville Island gegaan. Hier is een grote overdekte markt. Ben in Nederland altijd erg gek op bosbessen, maar hier zijn ze veel zoeter, groter en goedkoper. Dus een grote bak meegenomen. Super lekker! Daarna gewandeld langs de kade naar Kitsilano beach en daar een tijd gezeten. Heel mooi daar. Kwam op een stukje waar allemaal honden liepen. Erg leuk om te zien hoe die met elkaar in de zee en op het strand spelen. Daarna weer met de aquabus/ferrie terug. Lekker zitten lunchen aan het strand. Dit was een hippe tent. Volgens mij wordt het personeel daar op uiterlijk aangenomen. Alle meiden lopen daar te bedienen in strakke jurkjes en hoge hakken alsof ze een feest hebben. Dus Willem daar gaan we niet samen heen want dan kijk je alleen maar om je heen, haha. Nee flauwekul, erg leuk om daar te chillen! Daarna besloot ik maar weer naar Stanley park te gaan. Dat is toch wel 1 van mijn favoriete plekken in Vancouver en ik had nog steeds niet alles gezien. Dus weer een fiets gehuurd. Dit keer veel eekhoorntjes gezien. Leuk! Ben ook een stukje gaan lopen door het park en dan zie en hoor je veel meer dieren. Toen ik terug wilde fietsen kwam er ineens voor mij uit de struikjes een wasbeer! Dus ik vol op de rem met mijn mountainbike. Vloog nog net niet van mijn fiets

De wasbeer schrok natuurlijk van mij dus ging weer snel terug in de struikjes. Heb toen staan wachten en toen kwam ie weer! Echt zo leuk! Wasbeertjes zien er super schattig uit maar ze kunnen erg agressief zijn dus heb wel een afstandje bewaard, maar was erg leuk om naar hem te kijken! Wow, had echt niet gedacht dat ik die zou tegenkomen! Komt er een voorbijganger aan, dus vertel ik helemaal hyper dat er een wasbeer op 3 m afstand is. Zegt ie: 'ja daar zitten er hier veel van en loopt er gewoon langs zonder te kijken'. Haha, toen voelde ik me wel een beetje de idiote toerist, maar ik was helemaal blij! Zo'n springlevende wasbeer is een stuk leuker dan de bijna dode wasbeer bij de SPCA. Daarna weer terug naar het gastgezin. Zo'n zonnig en leuk weekend geeft echt het ultieme vakantiegevoel! Ik kom hier straks nog bruiner van terug dan een strandvakantie Griekenland .

Het gastgezin was gisteravond niet thuis, want ze zijn weer paar dagen kamperen. Ik mocht wel mee, maar wilde liever naar de SPCA. Waarschijnlijk komt het gastgezin woensdag weer terug. Ik geniet nu even heel erg van de rust

Zij voelden zich een beetje bezwaard dat ik hier nu alleen zit, maar ik vind het heerlijk hoor!

Nu maar afwachten wat de rest van de week bij de SPCA brengt. Bedoeling is om t/m vrijdag te werken. Daarna 's avonds mee met die Laura van de SPCA omdat we zondag de hike gaan doen. Zaterdag zouden we dan wel zien wat we gaan doen. Heb ontzettend veel zin in die hike van 21 km (7-9 uur), maar ben er ook wel een klein beetje zenuwachtig voor haha. Ik heb nooit meer dan 15 km gelopen in 4 uur op vlak terrein. De hike van zondag is wel van een compleet ander niveau. Geen idee of ik dat kan, maar zal wel moeten, want moet toch thuis komen. Maandag zal ik wel niet meer kunnen lopen van de spierpijn, maar ik zal me vast heel trots voelen als ik het gehaald heb. En het schijnt daar erg mooi te zijn. Als alles bij de SPCA normaal verloopt horen jullie weer van mij als ik de hike achter de rug heb!