Zoals beloofd een nieuwe blog na mijn hike

Ik heb ook meteen weer foto's geplaatst die erbij horen.

Laat ik beginnen met een update van het asiel. De ringworm houdt nog steeds het hele asiel in zijn greep. Sinds vorige week zijn we gesloten voor minstens 3 weken voor het publiek. Ik mocht gelukkig als enige van de vele vrijwilligers blijven! Wel houd ik me alleen bezig met de honden en dat is een behoorlijke klus als je als enige vrijwilliger 14 honden aandacht moet geven

We hebben veel moeten desinfecteren vorige week. Dat was niet altijd een pretje met die isolerende kleding terwijl het 32 graden is, maar het is wel erg belangrijk dat het gebeurt. Het is sinds gister trouwens een stuk koeler geworden. Vanaf het moment dat ik in Canada ben gekomen is het alleen maar erg warm en zonnig geweest (op 2 dagen na). Nu is het ineens zo'n 10 graden koeler, maar als de zon gaat schijnen is het nog steeds lekker warm.

Op dit moment komen/gaan er geen dieren in of uit het asiel. Dat is erg jammer, want er zijn genoeg dieren waar mensen interesse in hebben, maar ze mogen nu dus niet langskomen. Daardoor blijven sommige dieren nu helaas onnodig lang in het asiel. Er is een erg leuk hondje. Ze heet Danica en er zit een deel border collie in. Ze is nu zo'n 5 maanden. Het is een heel lief hondje dat erg graag bij mensen is. Ze heeft een heel zacht karakter en is een beetje verlegen. Wat haar extra bijzonder maakt is dat ze doof is. Het is heerlijk om met haar te knuffelen. Ik hoop dat ze snel een baasje krijgt als de bezoekers weer mogen komen.

Verder hebben we hier 4 nogal gecompliceerdehonden zitten die nauwelijks contact met mensen gewend zijn. Een riem om doen is al een hele klus die heeeeel veel geduld vraagt. Vervolgens zit ik een uur met ze buiten en ik merk dat er toch langzaam wat vooruitgang in zit. Dat geeft wel erg veel voldoening.

Het asiel is trouwens ook een soort dierenambulance. Als er dieren worden gevonden worden wij als eerste gebeld. Het doet er niet toe welk dier dat is. Dat kunnen huisdieren zijn, maar bijvoorbeeld ook wasbeertjes. Vandaag werden we gebeld dat er een jong poesje gevonden was. Toen we daar aankwamen was ze helaas al dood. Bloed uit haar neusje. Waarschijnlijk een ongeluk met een auto. Ik had gehoopt dat we haar konden redden, maar dat mocht dus niet zo zijn. Maar tot zover de SPCA, want anders gaat daar de hele blog over

Afgelopen woensdag ben ik door mijn gastgezin uitgenodigd om naar de bioscoop te gaan met z'n drieën. We zijn naar 'The Bourne Legacy' gegaan. Deze actiefilm komt pas half sept in Nederland. Leuk om dat hier te doen! We hadden popcorn en rootbeer genomen. Rootbeer is een frisdrank dat hier veel wordt gedronken net als bijvoorbeeld cola en fanta. Het smaakt heel vaag, want het smaakt een beetje naar kauwgombal haha, maar is wel lekker. We mochten het steeds onbeperkt bijvullen, dus dat was genieten!

Vrijdag ben ik na het werk meegegaan met Laura (44-jarige Nederlandse die 12 jaar in Canada woont) voor een logeerpartij t/m maandag

. Zij woont 40 min vanaf het asiel in een totaal andere omgeving dan mijn gastgezin. Bij mijn gastgezin is de omgeving vrij saai. Er zijn weinig bergen. Bij Laura is dat compleet anders. Zij leeft in de middle of nowhere waar geen mobiel bereik heeft. Omringd door bergen woont zij aan het eind van een straatje. Vanaf haar tuin heb je uitzicht op de vallei van de bergen. Echt uniek!! Zij is een ontzettende dierenvriend en neemt zo ongeveer alle dieren mee die in het asiel zouden worden ingeslapen om welke reden dan ook. Ze probeert dan alsnog een baasje voor ze te vinden door de probleemgevallen eerst wat te socializen. Het wemelt daar van de katten. Het zijn er naar mijn inschatting minstens 30, maar het zouden er ook 50 kunnen zijnZe heeft verder 3 honden eneen groot aantal kippen, konijnen en duiven. Zij heeft echt meer dieren dan het asiel heeft Een deel van de katten leeft in huis. Zo'n 10 stuks. De rest van de dieren heeft een fijn verblijf buiten. Al haar geld besteedt ze aan de dieren. Wat een prachtmens! In huis is het natuurlijk een beestenbende, dus mensen met smetvrees moeten daar niet komen, maar ik heb er een geweldig weekend gehad Zij heeft nu ook de kleine kittens permanent thuis omdat die vanwege de ringworm niet mee naar het asiel kunnen, dus ik heb ontzettend genoten van die kleintjes!

Mijn gastgezin kookt behoorlijk raar avondeten. Het lijkt meer op een lunch met broodjes en wraps. Laura heeft dat weer helemaal goedgemaakt met lekkere maaltijden

Zaterdag zijn we bij een plaatselijk restaurantje gaan ontbijten. Lekker! Daarna zijn we heerlijk met de honden gaan wandelen. Er loopt een prachtige route bij haar huis door het bos en dan langs een rivier. We hebben samen met haar vriendin Annelies gewandeld en ontbeten (ook Nederlandse) (Asselien, ik maak steeds bijna de fout om haar Asselien ipv Annelies te noemen

). Verder hebben we die dag lekker rustig gedaan, want zondag was de grote dag van de hike!

Zondag om kwart voor 6 uit bed. Het was nog 1,5 uur rijden naar de hike. Uiteindelijk begonnen we om 9 uur 's ochtends met 5 mensen en 2 honden

Met een rugtas en heuptas vol met 3 liter aan waterflessen was ik er klaar voor! De hike is 21 km. Normaal zou je daar in Nederland zo'n 4 a 5 uur over doen. Maar deze hike was een totaal ander verhaal. De eerste 5 uur ben je heeeeel veel aan het klimmen. En dat is zwaar...!! Zeker ook omdat je veelspullen mee draagt voor zo'n dag, want je moet op alle omstandigheden voorbereid zijn. De hike heette skyline trail. En dat is zeker toepasselijk. Wat een prachtige route! Op een gegeven moment sta je op de toppen van de bergen en kijk je zo uit op de andere bergen. De route is echt waanzinnig mooi! We hadden heel mooi weer. Gelukkig niet zo bloedheet als de dagen ervoor, maar nog steeds waren er stukken dat we echt om de 20 m in de schaduw moesten bijkomen omdat je hartslag zo hoog is door het klimmen in de warmte. Gedurende de hike kom je door verschillende soorten natuur heen en dat is erg mooi. Ik was eigenlijk eerlijk gezegd verbaasd hoe goed ik de hike kon volhouden. Conditioneel gezien was het natuurlijk wel zwaar, maar toch goed te doen. Na 7 uur lopen kreeg ik echter wel veel last van mijn linkerbeen. Mijn lijf is natuurlijk totaal niet gewend aan zulke wandelroutes. Er was een stuk waar we op een hele schuine helling liepen. Als je daar iets te veel naar rechts zou hangen zou je zo naar beneden de vallei in vallen. Dus loop je dan gespannen op je linkerbeen te hangen en dat ga je voelen! Dus de laatste 2 uur was wel afzien voor mij. Veel last van mijn been, maar je moet door want je kan nergens de route onderbreken. Het is echt de middle of nowhere. Gedurende de hele hike kom je nergens een winkeltje/restaurantje/wc of wat dan ook tegen. De rest van de groep had hike-stokken dus daarmee kon ik toen mijn been wat ontzien. Maar ik was wel blij toen we bij de parkeerplek terugkwamen 21 km in 9 uur en 15 minuten! De eerste hike van mijn leven! Wat ontzettend gaaf! En wat voelde ik me trots! Asselien, die Nijmeegse vierdaagse moet een makkie worden dus laten we ons maar opgeven Ik had gister trouwens van Annelies (zij liep ook de hike mee) een aantal foto's van de hike met teksten op elke. 1 daarvan was 'stoer hoor. Je bleef lachen tot het eind'. Vond ik wel erg leuk van haar!

De dagen daarna heb ik wel last gehad van mijn linkerbeen. Verder geen spierpijn in de rest van mijn lijf dus blijkbaar heeft het vele wandelen van tevoren toch zijn vruchten afgeworpen. Gister heb ik nog wel veel pijn in mijn enkel gehad, maar sinds vandaag gaat het gelukkig weer een stuk beter. De hele dag op stevige wandelschoenen lopen doet wonderen dus daar loop ik de rest van de week ook nog wel op.

Maandag hebben Laura en ik een beetje rustig aan gedaan. Ik wilde graag wat voor haar doen, omdat ze zo goed voor me is geweest in het weekend! De kamer waar ik in de sliep was nogal een rommeltje. Er lag geen vloer in, de muren waren half geschilderd etc. Maandagochtend werd er een vloer ingelegd. Dus toen heb ik voorgesteld om te gaan schilderen. Dat waardeerde ze erg, dus zo stond ik 's middags de slaapkamer te schilderen

En toen was op dinsdagochtend het logeerpartijtje voorbij en konden we weer naar het asiel. Ik vond het een geweldig weekend in de natuur en met de dieren! Tijdens mijn reis door Canada zijn Laura en Annelies tot nu toe de enige Nederlanders die ik heb ontmoet.

Volgende week is Laura waarschijnlijk vrij dus dan ga ik denk ik nog 2 dagen of zo naar haar om wat leuks te doen! Zij houdt er ook van om dingen te ondernemen en het is op deze manier erg leuk omop plekken te komen die je als toerist niet kent.

Morgen nog werken in het asiel. En dan ga ik vrijdag met mijn gastgezin en nog meer mensen (in totaal 10) naar een baseball game in Vancouver! Ik wilde dat erg graag en heb mijn gastgezin gevraagd of ze dat leuk vonden. Ze bleken dat al jaren van plan te zijn, maar het kwam er steeds niet van dus ze waren erg enthousiast. Zij hebben de kaartjes geregeld. Ik krijg het cadeau van hun. Normaal gaan ze met hun gast naar een plek in Vancouver, maar aangezien ik daar zelf al heen ben gegaan gaan we nu dit doen. Ik ben voor hun wel de ideale gast want ik ben de helft van de tijd weg, dus lekker goedkoop

Of misschien ben ik toch niet zo ideaal omdat ik steeds weg ben en dan niet kan babysitten

Na de baseball game blijf ik in Vancouver slapen in een bed&breakfast, want zaterdagochtend ga ik naar Seattle!! Renate, ik heb mijn aantekeningen meegenomen die ik gemaakt heb toen ik laatst bij jullie was, dus ik ga het lijstje aflopen

Zaterdagmiddag kom ik met de trein in Seattle aan en dan ga ik maandagmiddag weer met de bus terug. Ik heb er erg veel zin in! Ben benieuwd of het zoveel anders is dan Vancouver... En of er verschil zit tussen de Canadezen en de Amerikanen. Ik heb natuurlijk in Alaska wel de Amerikanen ontmoet, maar Alaska is zo'napart gevaldat ik denk dat de Amerikanen in Seattle misschien wel anders zijn. Ik ben benieuwd!

Genoeg plannen dus weer voor de komende dagen! Ik heb er weer onwijs veel zin in!

Ik heb het gevoel dat ik hier al maanden zit ipv 3,5 week omdat ik al zoveel heb gedaan en gezien

Volgens mijn blog heb ik nu 46% van mijn reis gehad Dus gelukkig nog een hele tijd te gaan!

Jullie horen weer van mij als ik terug ben van Seattle!