Jaaaa, hier weer een update van mij!

Vrijdag ben ik met mijn gastgezin naar de baseballgame geweest. We waren met z'n tienen. Allemaal familie en een Duits meisje die 2 dagen bij het gastgezin heeft gelogeerd voordat zij naar haar eigen gastgezin ging (maar zij is nogal stil dus daar heb ik niet echt wat mee, want dat kletst niet leuk). De wedstrijd begon om 1 uur dus van tevoren zijn we nog even door het park gelopen dat daar zit. En toen begon de wedstrijd! Wat ontzettend leuk om daar bij te zijn! Het was weer heerlijk zonnig dus erg lekker om dan buiten te zitten en de wedstrijd te bekijken. De oma van het gezin heeft geprobeerd mij zoveel mogelijk de regels steeds uit te leggen dus dat was leuk! De wedstrijd duurde 3 uur maar de tijd vloog echt voorbij. We zaten op de tribune maar ik ben een tijd onderaan bij het veld gaan staan om zo nog meer het spel te beleven. Na elke inning (als beide teams een ronde hebben gehad) gebeurt er weer wat raars voor het publiek. Een liedje, een dansje, erg grappig allemaal. Het was niet een super spannende wedstrijd, want er werden niet zo veel punten gescoord maar de 2 teams stonden wel heel erg gelijk dus dat maakte het wel spannend. Uiteindelijk won het team dat thuis speelde en daar waren wij natuurlijk voor!Ik heb echt genoten die middag en zou zo weer gaan! Zeer geslaagd dus!

Daarna met het gastgezin wat wezen eten en toen ben ik naar mijn bed&breakfast gegaan in Vancouver.

Zaterdagochtend begon mijn trip naar Seattle, of beter gezegd zaterdagnacht, het was 4:45 toen de wekker ging.... De receptionist was zo aardig om om 5 uur 's ochtends bagels voor mij te smeren. Lekker! Daarna wilde hij mijn facebook account haha, want hij vond Nederlandse mensen zo aardig.

Nou daar zag ik nou niet echt het nut van in (zo krijg je wel een hele lange vriendenlijst natuurlijk ) dus daar heb ik maar niet verder op gereageerd .

Bij het treinstation moest alles weer worden gecheckt. Vingerafdrukken, foto etc. Bagagecheck. Tja, zo gemakkelijk kom je Amerika niet in. Maar alles was ok, dus mijn reis kon beginnen

Ik had gehoord dat de treinreis zo mooi zou zijn, maar ja als mijn wekker om 4:45 gaat en ik daarna in een trein zit te schommelen val ik dus zo in slaap Dus zo heel veel heb ik niet van de reis meegemaakt, haha, maar de keren dat ik wakker was heb ik toch kunnen zien dat het inderdaad een mooie reis is door het landschap van Canada en Amerika.

Bij aankomst in Seattle heb ik eerst maar eens genoten van een lunch aan de waterkant. De zon scheen weer volop. Was alleen nog een beetje frisjes. Daarna ben ik (heerlijk toeristisch) op zo'n sightseeing bus gestapt. Ik had er niet zo veel zin in om alles weer te voet met mijn kaart te gaan uitvinden dus koos ik dit keer voor de luie manier tussen de oudjes

Ik mocht 2 dagen van de bus gebruik maken. Halverwege de rit ben ik uitgestapt bij de Space Needle. Deze is 184m hoog en vanaf daar heb je een mooi uitzicht over Seattle. Omdat het zo helder was die dag kon ik heel ver kijken. Ik kon zelfs de Mount Rainier zien. Deze berg is bijna 4400m hoog. Erg mooi om te zien!

Later op een pleintje stond een groep het zingen. Een soort van gospelkoor of zo. Het ging er in ieder geval om dat God bij ons is en dat we hem moeten vertouwen etc etc. Ik heb me daar kostelijk vermaakt, toekijkend terwijl ik genoot van een drankje. Het gaat echt op zo'n overdreven manier. Handen smekend naar de lucht en lekker dramatisch

Wel mooi dat mensen daar hoop uit kunnen halen hoor.

Daarna simpel gegeten in zo'n winkelcomplex. Voor een paar dollar kun je daar een maaltijd meenemen die je gewoon ergens buiten op eet. Lekker makkelijk. Dit keer 's avonds geen cocktails, bier etc want ik was moe. Dus op naar mijn slaapplek. Prima plekkie met gedeelde badkamers. Dat doe ik hier eigenlijk steeds want het scheelt een hoop geld. En wat kan mij het schelen, zolang ik maar een bed heb en er geen kakkerlakken rondrennen

.

Zondag ben ik naar de Universiteit van Washington gegaan, want deze lag 1 straat achter mijn hotel. Natuurlijk is er geen student te vinden op zondagochtend 10 uur dus het enige wat ik tegenkwam waren Canadeze (!!) ganzen

Erg mooie campus daar!

Daarna ben ik naar de Pike place markt gegaan. Deze markt is elke dag open en er wordt van alles verkocht. Leuk om te zien! Ze hebben daar ook een viskraam die heel veel mensen trekt want de marktmensen gooien die vis naar degene achter de kassa zodra de vis is gekocht. En dan wordt er van alles geschreeuwd. Leuk!

Bij de markt ligt ook de oudste Starbucks van de wereld. Deze stamt uit 1971. Dus daar moest ik natuurlijk even mijn favoriete koffie halen. Nou dat waren meer mensen van plan natuurlijk, dus daar stonden rijen, maar he ik heb alle tijd want ik heb vakantie

Daarna naar Pioneer square. Hier staan de meeste historische gebouwen. Ik heb hier een underground tour gedaan. Maar de gids ratelde aan 1 stuk door en vond zichzelf heel grappig, waardoor ik de draad van het verhaal regelmatig kwijt was

De Amerikanen moesten wel lachen om haar, maar de anderen die niet Engels/Amerikaans als moedertaal hebben waren het verhaal ook regelmatig kwijt geloof ik .

Maandagochtend heb ik nog genoten van een koffie in de zon. Dit keer geen Starbucks maar de concurrent 'Seattle's Best Coffee'. En dat smaakte ook erg goed! Daarna naar het hoogste gebouw van Seattle omdat daar een uitkijkpunt was maar dat kostte weer geld en ik zag daar de meerwaarde niet vanin vergeleken met mijn uitkijkpunt bij de Space Needle dus dat heb ik niet gedaan. Toen nog een heerlijke bagel gehad en om 1:45 met de bus terug naar Vancouver en vervolgens naar mijn gastgezin.

Dus dat waren leuke dagen in Seattle. Het verschil met Vancouver? Hmm, ik vind dat ze wel veel van elkaar weg hebben. Alleen ben ik in Vancouver helemaal gek op het strand en het park. En dat heb ik in Seattle niet meegemaakt dus dat miste ik wel

En naar mijn idee is Vancouver groter en is er meer te doen. Maar misschien komt dat gevoel wel door het geval dat ik in elke stad alle musea oversla. Ja ik ben een cultuurbarbaar Verder heb ik trouwens het idee dat de Amerikanen wat uitbundiger en gekker zijn dan de Canadezen. Nou ja, hoe dan ook...Beide steden zijn erg leuk!!

Nou dat waren dus mijn vrije dagen! Vandaag weer naar het asiel geweest. Daar wordt de ringwormuitbraak met de dag een groter drama. In het weekend is ringworm ontdekt bij katten die het nog niet hadden. Vandaag bleken ook de cavia's en konijnen ziek. En om de ramp compleet te maken bleken vandaag ook 3 honden besmet!! Kortom, in plaats van dat er geen nieuwe gevallen bij komen en de oude gevallen weer genezen breidt het zich alsmaar verder uit. Dus de honden vandaag ook ontsmet (dat spul stinkt naar rotte eieren joh). We hebben zo ons best gedaan met alles ontsmetten en voorzichtig zijn, maar er lijkt geen eind aan te komen. Volgende week zou het asiel waarschijnlijk weer open gaan maar dat zal zeker niet door gaan zoals het nu gaat. Ik mag gelukkig toch nog steeds blijven.De manager liep er vandaag echt radeloos bij. Zij weet geloof ik niet meer zo goed hoe het nu allemaal verder moet... Daarbij kwam ook nog de tegenslag dat er afgelopen weekend een medewerker gebeten is door een hond en naar het ziekenhuis moest daarvoor. We hebben 2,5 week geleden een rottweiler binnen gekregen. Deze hond was ontzettend bang. De riem kreeg je amper om. Alleen met heel veel geduld. Zodra hij dan buiten aan de riem liep ging het best aardig alhoewel hij wel schrok van veel dingen. Buiten kon je hem ook wel voorzichtig aaien. Maar zodra hij weer de kennel binnen kwam kon je hem totaal niet aanraken. Ik vertrouwde hem niet en dus heb ik nooit zijn riem vast of los gedaan in de kennel. Dat liet ik aan het vaste personeel over. Als hij eenmaal vast zat nam ik hem wel mee naar buiten. Laura kon behoorlijk met hem overweg, maar zij was vrij in het weekend. En dus moest een andere medewerkster hem de riem omdoen. Waarschijnlijk heeft zij een stuk minder geduld gehad en gedacht van 'doe niet zo stom, kom ik doe die riem gewoon vast' en toen heeft hij haar dus in haar arm gebeten. Erg vervelend allemaal. Het gevolg hiervoor is dat hij morgen wordt ingeslapen. Een hond die eenmaal heeft gebeten kan je nooit meer vertrouwen. Daarbij komt dat deze rottweiler zo een ontzettend gecompliceerd geval is dat het maar zeer de vraag is of dit ooit goed zou komen. Hij is aan de ene kant ontzettend bang en aan de andere kant weer dominant want buiten plast hij tegen alles wat hij tegenkomt, je ziet dat hij erg ongelukkig is en hij zal nooit te vertrouwen zijn. Dus ik weet dat het beter is om hem in te laten slapen. En toch voelt het waardeloos als ik langs zijn kennel loop en in die bruine ogen kijk. Wetende dat morgen zijn laatste dag is... De afgelopen weken heb ik zo vaak in die ogen gekeken. Mezelf afvragend wat er toch met hem gebeurd was, wat mensen hem hebben aangedaan en wat er allemaal door hem heen ging. Ik heb gepeild of ik hem kon vertrouwen, maar mijn gevoel zei van niet. En zoals ik al zo vaak heb gemerkt is mijn gevoel vaak het enige juiste...

Maar goed, bij het asiel is de stemming dus een beetje bedrukt. Morgen en donderdag zullen trouwens waarschijnlijk mijn laatste dagen zijn. Dan zit het vrijwilligersproject er weer op! Het voelt raar om daar nu weg te gaan terwijl het er zo'n chaos is. Maar Laura zal me wel laten weten hoe het daar afloopt. De komende 2 dagen ga ik nog genieten van lieve, dove Danica en de andere hondjes die mijn aandacht zo waarderen! Laura is trouwens deze week vrij dus daarom ga ik donderdagavond naar haar toe en waarschijnlijk kom ik dan zaterdagmiddag/avond weer terug. We weten nog niet wat we gaan doen. Ligt ook een beetje aan het weer. Kan ik bij haar weer met de kleine kittens knuffelen

.

Vanavond hadden we trouwens bij mijn gastgezin 2 (of misschien zelfs 3) wasbeertjes in de boom. Ze waren aan het slapen. Zo lief. Ik heb foto's gemaakt, maar dat ging erg moeilijk omdat het al schemerig was.

En zoals ik al zei is dit mijn laatste week bij het asiel. Dat betekent dat zondag Willem in Canada aankomt!! We kijken er allebei erg naar uit! Wat wil ik graag met hem samen rondreizen en genieten van dit prachtige land! Maar ik heb me trouwens de afgelopen weken geen moment eenzaam gevoeld. De geweldige mensen in Alaska en in het asiel en ook mijn gastgezin zorgden voor genoeg gezelligheid. En so wie so als je alleen reist heb je ontzettend veel aanspraak van anderen. Iedereen wil weten waar je vandaan komt en wat je aan het doen bent. Zo leuk!

Willem en ik hebben trouwens 1 deeltje van onze reis vastgelegd. We zullen 7 september beginnen aan een 3 daagse orca-kajak-safari!! Dit was wat ik 3 jaar geleden zo ontzettend graag wilde doen! Hoe gaaf moet het zijn om met je kajak tussen de orca's te dobberen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook best een beetje eng vind hoor. Die beesten zijn zo groot en ze eten met gemak zeehonden. Maar als het goed is eten de orca's in het stuk waar wij kajakken alleen maar zalm en andere vis. Dus laten we maar duimen dat er geen verdwaalde andere orca tussen zwemt

Ach tja, het zal wel weer voor een goede adrenalinekick zorgen

We slapen daarin een afgelegen bos bij het strand. Soms kan je vanaf het strand zelfs de orca's zien. Het is trouwens totaal niet gegarandeerd dat we de orca's zien, want er zijn ook tours waar ze helaas geen enkele orca hebben gezien, dus het wordt nog afwachten, maar dat maakt het ook wel weer extra bijzonder allemaal. Anderskan je net zo goed naar de dierentuin

.We zullen daar in een tentje slapen en de gids zal bij een kampvuur voor het eten zorgen. Dat worden dus echt 3 dagen midden in de natuur. En daar heb ik zo vreselijk veel zin in!!! Maar het duurt nog 1,5 week. Dus eerst genieten van de komende dagen!