Mijn allerlaatste blog vanuit Canada. Een blog die ik met een dikke brok in mijn keel typ. 8 weken lang was het alleen maar heel erg genieten. Van elke dag en elk moment. Alles was geweldig en fantastisch! En nu is het bijna tijd om een eind aan deze droomreis te maken. Morgenavond (vrijdagavond) zullen we om 7 uur terug vliegen naar Nederland om zaterdagmiddag aan te komen. Hoe leuk mijn leven in Nederland ook is...ik wil nog lang niet naar huis!!

Nog even een update van wat we hebben gedaan na het orca-avontuur. Vorige week maandag (10 september) zijn we naar Whistler gegaan. Dit is een typische wintersport plaats. Hier zijn we dinsdag met een soort lift heel hoog een berg op gegaan. Erg mooi om te zien. We hebben daar lekker gewandeld. Was wel erg koud, waardoor de muts en handschoenen goed van pas kwamen die Willem vanuit Nederland had meegenomen.

Woensdag zijn we naar Wells gray gegaan. Hier hebben we 2 nachten op een ranch geslapen tussen de cowboys en de paarden

Erg leuk! Donderdag zijn we toen 3 uur wezen paardrijden. Natuurlijk op een westernzadel als echte cowboys! Super tof. We hadden een heel moeilijk pad vol met rotsen, maar de paarden wisten precies hoe ze het beste konden lopen. Diep respect voor de paardjes! We hadden gehoopt nog wildlife te zien tijdens de rit, maar dat was helaas niet zo. Wells gray heeft 25.000 zwarte beren en in de lente lopen ze overal, maar in deze tijd van het jaar zitten ze ergens anders en zijn ze erg moeilijk te vinden. Dat geldt op dit moment voor heel Canada. Het is erg lastig om een beer te vinden. Hetzelfde geldt voor de Moose (eland). Die hebben we ook nergens gezien.

Vrijdag zijn we op weg gegaan naar Jasper. We zijn toen gestopt om een uur met een bootje een rivier op te gaan omdat daar vaak wildlife wordt gespot. We hadden geluk. Onze eerste zwarte beer (die bruin was

) en 2 Amerikaanse Zeearend-ouders met hun jong die geboren was in de lente. De zeearenden waren echt aan het jagen en dat was erg mooi om te zien! Vervolgens vrijdagavond in Jasper aangekomen.

Zaterdag gewandeld in Jasper en 's avonds een wildlife-excursie gedaan. De gids was heel erg enthousiast en leuk! We hebben een coyote gezien (helaas ging hij te snel zodat ik geen foto kon maken), dikhoornschapen en de elk! Zoals ik aangaf is het in Canada nu niet het beer en elandseizoen. Daarentegen gaat het nu heel erg om de elk. De elken (of is het elks??) zitten nu in hun bronstijd. Dit betekent dat de mannetjes op zoek zijn naar de vrouwtjes en dat gaat niet zo simpel. De mannetjes zijn super gevaarlijk in deze tijd! Overal worden toeristen gewaarschuwd. De mannetjes zijn zo opgefokt dat ze echt alles aanvallen. Wandelaars, auto's...ze schijnen zelfs in staat te zijn een trein aan te vallen. De elk is een groot hert en die mannetjes hebben een gigantisch gewei dus daar kijk je wel voor uit. Tijdens de wildlife-excursie is onze gids met ons busje vrij dicht bij het mannetje gaan staan en toen viel hij dus echt aan. Vol gas weggescheurd en dus ging alles net goed. Maar het mannetje viel echt elke auto aan die langskwam. Er was op een gegeven moment een oudere meneer op een fiets die ging stil staan om foto's te maken. Het stomste wat je kan doen!!! Dus wij zagen het mannetje al kijken en ja hoor. Die elk vloeg dus op die fietser af. Onze gids heeft toen het busje tussen de elk en de fietser gegooid en veel getoeterd en gelukkig schrok de elk daarvan. Als onze gids dat niet had gedaan was het heel anders afgelopen voor deze fietser... En zo gebeuren er dus elk jaar ongelukken! Wat een excursie was dit zeg! Wat een spektakel. De adrenaline zat nog de hele avond in ons lijf! Vrijdag en zaterdag hebben we in een hotel geslapen in Jasper centrum. Maar we wilden graag meer in de natuur, dus zondag en maandag hebben we een chaletje gehad aan de rivier. Echt de meeste geweldige plek! Lekker kampvuurtje 's avonds met marshmallows! Deze chalets hadden nog een ander bijzonder punt....ze zaten midden in het elk-gebied. Vanaf onze picknicktafel zagen we de elken aan de andere kant van de rivier. Er was ons al verteld dat ze 's morgens regelmatig langs de chaletjes liepen dus we waren benieuwd...

Zondag zijn we naar maligne lake gegaan. Een erg mooi meer. Tussendoor zijn we een aantal keer gestopt om te wandelen. Tijdens het autorijden hebben we onze tweede zwarte beer gezien. Ontzettend leuk!

Maandagochtend zijn we om kwart voor 6 opgestaan omdat ons verteld was dat de meeste kans op wildlife 's morgens vroeg was. Dus wij met donker in de auto en 2 uur rondgereden. Resultaat...alleen een paar elken langs de weg en verder helemaal niets!! Beetje jammer. Toen we weer terug waren waren we zo slaperig dat we nog maar even terug naar bed zijn gegaan om te slapen. En dat is uiteindelijk onze mazzel geweest... Normaal gaan we namelijk rond 10 uur altijd op pad. Maar nu waren we veel later en zaten we op een bankje voor ons chaletje koffie te drinken in het zonnetje. En toen zagen we ineens dat er 3 elken-vrouwtjes de rivier gingen overstaken! Wat een gaaf gezicht! Dan weet je wel zeker dat het mannetje ook nog gaat komen! We hoorden hem al van de verte. Dus wij rustig wachten tot er ineens 5 andere elken vanachter ons chaletje langs kwamen! 4 vrouwtjes en een heel jong mannetje. Wow dat was even schrikken. Maar nog steeds was het grote mannetje verder weg. Uiteindelijk kwam hij ook langs ons huisje. Wij hebben veilig vanuit de deuropening staan kijken. Ondertussen waren er nog veel meer vrouwtjes de rivier in gegaan. Het mannetje ging vervolgens ook het water in, dus wij durfden weer dichterbij te komen. Er stonden veel mensen langs de kant te kijken. Het mannetje leek wat opgefokt en keek pissig naar ons achterom. Ik ben toen maar weer richting chaletje gevlucht haha. Vervolgens draaide meneer elk zich om waardoor ook Willem naar de chalet kwam. Maar op de kant van de rivier stonden nog steeds mensen. Wij konden de elk toen niet zien, maar ineens begonnen die mensen te rennen. De elk was dus uit de rivier gerend en de kant opgeklommen. En daar stond hij dan....heeeeel boos... Wij snel de deur van ons huisje dicht. Nou dan giert de adrenaline door je lijf hoor... Uiteindelijk is het mannetje het bos in gelopen en kwam hij later alsnog terug met 2 vrouwtjes. De hele groep stak de rivier over. Wat een geweldig gezicht! De stroming was te sterk dus ze moesten zich mee laten drijven tot ze op een gegeven moment weer grip hadden. Het was echt net of we naar een uitzending van animal planet stonden te kijken. Wat ontzettend gaaf!! Onze dag kon niet meer stuk!

Dinsdag zijn we naar Banff gereden. Een prachtige route die normaal 3,5 uur duurt maar waar wij de hele dag over hebben gedaan! Onderweg kwamen we nog berggeiten tegen. De kans was erg klein dat we deze zouden zien, dus dat was echt een bonus!

Woensdag zijn we naar lake louise gegaan. Ook weer een heel mooi blauw meer. We hebben daar een hike van 5 uur gedaan. Een pittige klim, maar met een prachtig uitzicht!

Vandaag hebben we ook nog lekker gewandeld. We hebben net nog een wildlife-excursie gedaan. We hebben weer elken en dikhoornschapen gezien. Natuurlijk weer erg leuk. We hadden nog gehoopt op een wolf, eland en grizzlybeer, maar deze zijn erg moeilijk te vinden, dus helaas... Moeten we toch nog maar een keer terug naar Canada

Ik was van plan om ook nog weer foto's te plaatsen bij deze blog, maar de internetverbinding is zo traag dat dat niet gaat lukken. Ik zal de foto's waarschijnlijk zondag nog wel even uploaden.

Zo aan deze blog komt nu ook bijna een eind. Ik kan terug kijken op een geweldige en unieke reis. Alaska was simpelweg gewoon waanzinnig! Canada was vervolgens het land wat zo snel als thuis voelde. Laura voorspelde al dat ik na deze 3 weken helemaal niet meer naar huis zou willen. En ze heeft gelijk... En natuurlijk zijn Willem en ik gaan fantaseren om hierheen te verhuizen, maar misschien moeten we eerst maar eens kijken of het ook nog zo leuk is met -20 graden en 3 meter sneeuw wekenlang

. Wij hebben vreselijk veel geluk gehad met het weer. In de 7 weken dat ik hier ben geweest heeft het 3 middagen geregend en verder scheen alleen maar de zon. Vandaag en gister liepen we nog in een korte broek met een shirtje...

Deze droomreis is werkelijkheid geworden! Ik kan niet uitleggen hoe fantastisch dat voelt! Voor mij heeft deze reis nog een extra bijzonder gouden randje. Het is de laatste belangrijke gebeurtenis in mijn leven waar ik 3 jaar geleden nog met mijn vader over heb gesproken. Hij vond mijn plannen geweldig en zelfs toen hij zo ziek was vond hij dat ik moest gaan. Uiteindelijk liep het toen anders, maar het voelt heel speciaal dat ik dit nog met hem heb kunnen delen. Ik ben ervan overtuigd dat hij van boven met een trotse big smile naar beneden kijkt.

Lieve familie, vrienden en collega's, ik vond het heel erg leuk om mijn reis met jullie te delen. Bedankt voor alle leuke reacties op mijn blog! Ik spreek en zie jullie allemaal weer in Nederland!! Tot snel!!

Volg je hart en maak je dromen waar: WISH IT, DREAM IT, DO IT!!!!