Afscheid van mijn droomreis

Mijn allerlaatste blog vanuit Canada. Een blog die ik met een dikke brok in mijn keel typ. 8 weken lang was het alleen maar heel erg genieten. Van elke dag en elk moment. Alles was geweldig en fantastisch! En nu is het bijna tijd om een eind aan deze droomreis te maken. Morgenavond (vrijdagavond) zullen we om 7 uur terug vliegen naar Nederland om zaterdagmiddag aan te komen. Hoe leuk mijn leven in Nederland ook is...ik wil nog lang niet naar huis!!

Nog even een update van wat we hebben gedaan na het orca-avontuur. Vorige week maandag (10 september) zijn we naar Whistler gegaan. Dit is een typische wintersport plaats. Hier zijn we dinsdag met een soort lift heel hoog een berg op gegaan. Erg mooi om te zien. We hebben daar lekker gewandeld. Was wel erg koud, waardoor de muts en handschoenen goed van pas kwamen die Willem vanuit Nederland had meegenomen.

Woensdag zijn we naar Wells gray gegaan. Hier hebben we 2 nachten op een ranch geslapen tussen de cowboys en de paarden

Erg leuk! Donderdag zijn we toen 3 uur wezen paardrijden. Natuurlijk op een westernzadel als echte cowboys! Super tof. We hadden een heel moeilijk pad vol met rotsen, maar de paarden wisten precies hoe ze het beste konden lopen. Diep respect voor de paardjes! We hadden gehoopt nog wildlife te zien tijdens de rit, maar dat was helaas niet zo. Wells gray heeft 25.000 zwarte beren en in de lente lopen ze overal, maar in deze tijd van het jaar zitten ze ergens anders en zijn ze erg moeilijk te vinden. Dat geldt op dit moment voor heel Canada. Het is erg lastig om een beer te vinden. Hetzelfde geldt voor de Moose (eland). Die hebben we ook nergens gezien.

Vrijdag zijn we op weg gegaan naar Jasper. We zijn toen gestopt om een uur met een bootje een rivier op te gaan omdat daar vaak wildlife wordt gespot. We hadden geluk. Onze eerste zwarte beer (die bruin was

) en 2 Amerikaanse Zeearend-ouders met hun jong die geboren was in de lente. De zeearenden waren echt aan het jagen en dat was erg mooi om te zien! Vervolgens vrijdagavond in Jasper aangekomen.

Zaterdag gewandeld in Jasper en 's avonds een wildlife-excursie gedaan. De gids was heel erg enthousiast en leuk! We hebben een coyote gezien (helaas ging hij te snel zodat ik geen foto kon maken), dikhoornschapen en de elk! Zoals ik aangaf is het in Canada nu niet het beer en elandseizoen. Daarentegen gaat het nu heel erg om de elk. De elken (of is het elks??) zitten nu in hun bronstijd. Dit betekent dat de mannetjes op zoek zijn naar de vrouwtjes en dat gaat niet zo simpel. De mannetjes zijn super gevaarlijk in deze tijd! Overal worden toeristen gewaarschuwd. De mannetjes zijn zo opgefokt dat ze echt alles aanvallen. Wandelaars, auto's...ze schijnen zelfs in staat te zijn een trein aan te vallen. De elk is een groot hert en die mannetjes hebben een gigantisch gewei dus daar kijk je wel voor uit. Tijdens de wildlife-excursie is onze gids met ons busje vrij dicht bij het mannetje gaan staan en toen viel hij dus echt aan. Vol gas weggescheurd en dus ging alles net goed. Maar het mannetje viel echt elke auto aan die langskwam. Er was op een gegeven moment een oudere meneer op een fiets die ging stil staan om foto's te maken. Het stomste wat je kan doen!!! Dus wij zagen het mannetje al kijken en ja hoor. Die elk vloeg dus op die fietser af. Onze gids heeft toen het busje tussen de elk en de fietser gegooid en veel getoeterd en gelukkig schrok de elk daarvan. Als onze gids dat niet had gedaan was het heel anders afgelopen voor deze fietser... En zo gebeuren er dus elk jaar ongelukken! Wat een excursie was dit zeg! Wat een spektakel. De adrenaline zat nog de hele avond in ons lijf! Vrijdag en zaterdag hebben we in een hotel geslapen in Jasper centrum. Maar we wilden graag meer in de natuur, dus zondag en maandag hebben we een chaletje gehad aan de rivier. Echt de meeste geweldige plek! Lekker kampvuurtje 's avonds met marshmallows! Deze chalets hadden nog een ander bijzonder punt....ze zaten midden in het elk-gebied. Vanaf onze picknicktafel zagen we de elken aan de andere kant van de rivier. Er was ons al verteld dat ze 's morgens regelmatig langs de chaletjes liepen dus we waren benieuwd...

Zondag zijn we naar maligne lake gegaan. Een erg mooi meer. Tussendoor zijn we een aantal keer gestopt om te wandelen. Tijdens het autorijden hebben we onze tweede zwarte beer gezien. Ontzettend leuk!

Maandagochtend zijn we om kwart voor 6 opgestaan omdat ons verteld was dat de meeste kans op wildlife 's morgens vroeg was. Dus wij met donker in de auto en 2 uur rondgereden. Resultaat...alleen een paar elken langs de weg en verder helemaal niets!! Beetje jammer. Toen we weer terug waren waren we zo slaperig dat we nog maar even terug naar bed zijn gegaan om te slapen. En dat is uiteindelijk onze mazzel geweest... Normaal gaan we namelijk rond 10 uur altijd op pad. Maar nu waren we veel later en zaten we op een bankje voor ons chaletje koffie te drinken in het zonnetje. En toen zagen we ineens dat er 3 elken-vrouwtjes de rivier gingen overstaken! Wat een gaaf gezicht! Dan weet je wel zeker dat het mannetje ook nog gaat komen! We hoorden hem al van de verte. Dus wij rustig wachten tot er ineens 5 andere elken vanachter ons chaletje langs kwamen! 4 vrouwtjes en een heel jong mannetje. Wow dat was even schrikken. Maar nog steeds was het grote mannetje verder weg. Uiteindelijk kwam hij ook langs ons huisje. Wij hebben veilig vanuit de deuropening staan kijken. Ondertussen waren er nog veel meer vrouwtjes de rivier in gegaan. Het mannetje ging vervolgens ook het water in, dus wij durfden weer dichterbij te komen. Er stonden veel mensen langs de kant te kijken. Het mannetje leek wat opgefokt en keek pissig naar ons achterom. Ik ben toen maar weer richting chaletje gevlucht haha. Vervolgens draaide meneer elk zich om waardoor ook Willem naar de chalet kwam. Maar op de kant van de rivier stonden nog steeds mensen. Wij konden de elk toen niet zien, maar ineens begonnen die mensen te rennen. De elk was dus uit de rivier gerend en de kant opgeklommen. En daar stond hij dan....heeeeel boos... Wij snel de deur van ons huisje dicht. Nou dan giert de adrenaline door je lijf hoor... Uiteindelijk is het mannetje het bos in gelopen en kwam hij later alsnog terug met 2 vrouwtjes. De hele groep stak de rivier over. Wat een geweldig gezicht! De stroming was te sterk dus ze moesten zich mee laten drijven tot ze op een gegeven moment weer grip hadden. Het was echt net of we naar een uitzending van animal planet stonden te kijken. Wat ontzettend gaaf!! Onze dag kon niet meer stuk!

Dinsdag zijn we naar Banff gereden. Een prachtige route die normaal 3,5 uur duurt maar waar wij de hele dag over hebben gedaan! Onderweg kwamen we nog berggeiten tegen. De kans was erg klein dat we deze zouden zien, dus dat was echt een bonus!

Woensdag zijn we naar lake louise gegaan. Ook weer een heel mooi blauw meer. We hebben daar een hike van 5 uur gedaan. Een pittige klim, maar met een prachtig uitzicht!

Vandaag hebben we ook nog lekker gewandeld. We hebben net nog een wildlife-excursie gedaan. We hebben weer elken en dikhoornschapen gezien. Natuurlijk weer erg leuk. We hadden nog gehoopt op een wolf, eland en grizzlybeer, maar deze zijn erg moeilijk te vinden, dus helaas... Moeten we toch nog maar een keer terug naar Canada

Ik was van plan om ook nog weer foto's te plaatsen bij deze blog, maar de internetverbinding is zo traag dat dat niet gaat lukken. Ik zal de foto's waarschijnlijk zondag nog wel even uploaden.

Zo aan deze blog komt nu ook bijna een eind. Ik kan terug kijken op een geweldige en unieke reis. Alaska was simpelweg gewoon waanzinnig! Canada was vervolgens het land wat zo snel als thuis voelde. Laura voorspelde al dat ik na deze 3 weken helemaal niet meer naar huis zou willen. En ze heeft gelijk... En natuurlijk zijn Willem en ik gaan fantaseren om hierheen te verhuizen, maar misschien moeten we eerst maar eens kijken of het ook nog zo leuk is met -20 graden en 3 meter sneeuw wekenlang

. Wij hebben vreselijk veel geluk gehad met het weer. In de 7 weken dat ik hier ben geweest heeft het 3 middagen geregend en verder scheen alleen maar de zon. Vandaag en gister liepen we nog in een korte broek met een shirtje...

Deze droomreis is werkelijkheid geworden! Ik kan niet uitleggen hoe fantastisch dat voelt! Voor mij heeft deze reis nog een extra bijzonder gouden randje. Het is de laatste belangrijke gebeurtenis in mijn leven waar ik 3 jaar geleden nog met mijn vader over heb gesproken. Hij vond mijn plannen geweldig en zelfs toen hij zo ziek was vond hij dat ik moest gaan. Uiteindelijk liep het toen anders, maar het voelt heel speciaal dat ik dit nog met hem heb kunnen delen. Ik ben ervan overtuigd dat hij van boven met een trotse big smile naar beneden kijkt.

Lieve familie, vrienden en collega's, ik vond het heel erg leuk om mijn reis met jullie te delen. Bedankt voor alle leuke reacties op mijn blog! Ik spreek en zie jullie allemaal weer in Nederland!! Tot snel!!

Volg je hart en maak je dromen waar: WISH IT, DREAM IT, DO IT!!!!

Orca-kayak-tour

Hier dan eindelijk het verslag van ons 3 daagse orca-kayak-avontuur!! Het was...waanzinnig!!!

Vrijdagochtend om half 9 zijn we bij Telegraph cove op Vancouver Island aangekomen. Hier ontmoette we onze gids Stephanie en onze andere 2 reisgenootjes. Erg klein groepje dus. Nadat alle spullen in de kayak zaten konden we vertrekken. Willem en ik zaten samen in 1 kayak (mooi handig, kon ik soms ff relaxen

). Die ochtend was het erg mistig, maar gelukkig was het zicht nog wel prima. In het begin zagen we al meteen een zee-arend aan de kant. Daarna zagen we in de verte dolfijnen. En die kwamen allemaal onze kant op! De gids zei dat het zeker een groep van 500 dolfijnen was! Uiteindelijk zaten we midden in deze groep!! Aan alle kanten sprongen ze om ons heen. Ze waren druk op jacht naar vis. Wat een prachtig gezicht! Onbeschrijfelijk mooi als je midden in zo'n groep zit!! Onze tocht was hiermee eigenlijk al geslaagd .

's middags trok de mist ineens volledig weg en hadden we een strak blauwe lucht! Lekker geluncht op het strand. De hele dag was Stephanie al in contact met andere boten over een groep orca's. Uiteindelijk in de loop van de middag was het zover....De groep kwam onze kant op! En dan zie je ineens in de verte gigantische vinnen recht op je afkomen terwijl je in je kayakje zit...!! Dan voel je toch wel even je hart bonzen

. Maar wat een prachtig gezicht als ze dan langs je heen komen! Een groep van zo'n 15 dieren. (O ja en tegelijk liet zich ook nog even een zeeleeuw achter ons zien ) Ik kan er nog steeds niet bij dat we dit hebben mee mogen maken. Het is gewoon te mooi!! Adrenalinekick ten top!! Ik heb een heel gaaf filmpje hiervan, maar die is zo groot dat ik die met geen mogelijkheid op dit moment vanaf mijn camera krijg en op internet kan zetten. Dus dat houden jullie tegoed! Daarna zijn we naar onze plek van overnachting gegaan. Back to basic!! Een tentje in het bos aan het strand. Geen water (behalve heeeel veel zeewater ), geen douche, geen elektriciteit en de wc was een gat in de grond waar met zaagsel een compostwc van werd gemaakt . Ik houd van luxe, maar dit was echt zo gaaf! Onze gids maakte heerlijke maaltijden die we dan opaten met uitzicht op zee. Lekker het kampvuur aan 's avonds. Dit maakte het orca-avontuur compleet!

Zaterdagochtend lekker ontbeten en toen riep Willem ineens dat er orca's langskwamen! Dus iedereen snel kijken en ja hoor. Vanaf het strand konden we toekijken hoe een groep orca's heel dicht langskwam. Een brok in mijn keel.

Daarna weer allemaal in de kayak gestapt. Al snel hadden we weer een groep dolfijnen om ons heen.

's Middags zaten we vervolgens rustig te lunchen toen we weer een groep orca's vanaf het strand zagen. 1 mannetje kwam op een paar meter afstand langs en kwam heel ver omhoog uit het water waardoor ik hem volledig kon zien. Maar mijn camera had ik natuurlijk net niet gereed, want we waren allemaal heel druk bezig om ons klaar te maken om in de kayak te stappen zodat we in de groep konden komen. Helaas waren we eigenlijk te laat, want ze waren ons al voorbij toen we in de kayak zaten. Niet getreurd; vanaf het strand is het net zo prachtig om ze te zien!

's Avonds wisten we toen we bij het kampvuur zaten dat er weer een groep orca's ons strand zou passeren. Dus wij zaten steeds te wachten. En toen kwam de zonsondergang en kwam die hele groep langs... Kippenvel!! Wat voel je je als mens klein als je deze prachtige dieren in alle rust langs ziet komen. Alleen het geluid dat de orca's maken zodra ze uit het water komen... Het heeft zeker 15 minuten geduurd dat we ze konden bekijken.

Zondag was onze laatste dag. De weersverwachting was slecht met veel wind en regen. We hadden vrijdag en zaterdag prachtig zonnig weer gehad. Gelukkig was het toch zondagochtend droog. We hebben echter wel tempo gemaakt om in ieder geval op tijd bij het eindpunt te zijn. Onderweg hebben we nog 2x in een groep dolfijnen gezeten. Wat een mooie afsluiting! En toen kwamen we aan bij het eindpunt. En net toen we alles klaar hadden begon het als een gek te regenen en is het die dag niet meer gestopt. Wat een super timing dus! Deze trip was er echt 1 die volgens het boekje was! Heerlijk weer en heel veel wildlife! Deze 3 dagen waren ontzettend genieten! Daarna lekker naar ons hotelletje en genoten van een warm bad!

Toen ik in Lapland met een husky-slee door de sneeuw gleed was dat mijn mooiste vakantiebelevenis. Toen ik in Thailand in een kayak 's morgens vroeg aapjes langs de waterkant in de jungle zag was dat mijn mooiste vakantiebelevenis. Toen ik vervolgens in Alaska vanuit mijn bootje beren op 2 m afstand had werd dat mijn mooiste vakantiebelevenis. En nu deze orca's... Ik denk dat ik moet toegeven dat ze de beren in Alaska hebben verslagen. Dit orca-avontuur is mijn allermooiste vakantiebelevenis ooit!

Afscheid van deel 2 en start van deel 3 van mijn reis

Wat gaat de tijd toch snel! Ik ben inmiddels aan het derde deel en dus mijn laatste deel van mijn reis begonnen! En dat betekent dat Willem nu ook in Canada is! Maar laat ik weer even terug gaan naar vorige week.

Woensdagavond ben ik met het gastgezin even naar kennissen van hun gegaan want die hebben kolibries die bij hun langs vliegen voor voedsel. Ik dacht dat die beestjes altijd alleen in warme, vochtige plaatsen leefden, maar blijkbaar zitten ze hier ook. En inderdaad kwamen ze bij die kennis soms langs gevlogen dus dat vond ik erg leuk!

Donderdag was mijn laatste dag bij de SPCA. Voelde raar. In korte tijd heb ik daar een erg hechte band met de dieren en de mensen gekregen dus afscheid nemen is altijd moeilijk. Maar de manager vond het goed dat Willem en ik dinsdag nog samen langs zouden komen, dus dat was erg aardig! Donderdag heb ik een heerlijke trui gekregen van de SPCA waar ik helemaal trots mee rond loop

Verder hebben ze een kaartje gegeven waarop iedereen wat had geschreven. Erg leuk! Ze hadden gewild dat ik voor altijd zou blijven... Dat was wel heel erg lief! Ik mocht trouwens het chiuaua puppy een naam geven dus ze heet nu Scooby De kroon op mijn vrijwilligerswerk gebeurde trouwens donderdagmiddag. Een jack russel, Peanut, moest gewassen worden met anti-ringworm-spul. Dat deden 2 collega's. Maar op een gegeven moment is Peanut ontsnapt want ze vond er natuurlijk niets aan. Kwam de ene collega naar me toe: 'Eliza we hebben je hulp nodig'. Peanut is namelijk hartstikke bang dus die krijg je nooit meer te pakken als die buiten ontsnapt. De andere collega was achter haar aan aan het rennen, dus dat leek nergens op . Ik ben de andere kant op gerend zodat ik voor Peanut uit kwam. En toen riep ik haar en daar kwam ze aangerend zo in mijn armen .. En dat ontroerde me wel. Dat zo'n bange hond zoveel vertrouwen in me heeft gekregen. Elke middag gaf ik 7 hondjes knuffels-en-koekjes-tijd. Daar hebben de vaste medewerkers geen tijd voor en dat is nou juist zo jammer, want dat is wat deze hondjes nodig hebben. Mij heeft dit vrijwilligerswerk erg veel voldoening gegeven.

Na het werk donderdag ben ik naar Laura gegaan. Daar had een bevriend Nederlands stel ons uitgenodigd voor het eten (dit was Annelies, zij was ook mee met de hike). Zij hebben 25 jaar een restaurant gehad dus met het eten zat het wel goed! Wij hebben heerlijk gegeten en genoten van een flesje wijn

. Wat hebben we gelachen met elkaar. Je merkt dan toch wel dat je als Nederlanders onder elkaar een bepaalde humor hebt... Erg leuk!

Vrijdag zijn Laura en ik gaan fietsen. Tja Hollanders he.... Een heerlijke dag in de zon. We zijn naar een prachtig meer gefietst en 's avonds uit eten gegaan. Zaterdag zijn we naar een meer gegaan die hoog in de bergen ligt. Je moet dan 10 km off road rijden. Laura heeft een auto die dat wel aan kan maar we hebben wel wat gewone auto's vast zienstaan in de kuilen

's Avonds heeft ze me naar mijn gastgezin gebracht, want het was mijn laatste avond en ze gaan dan altijd uit eten met hun gast, maar dat waren ze vergeten.... Haar oudste zoon uit een vorig huwelijk kwam onverwacht langs dus we aten gewoon thuis. Beetje jammer....

En toen was het zondag en kon ik naar het vliegveld om Willem op te halen! Zijn vliegtuig kwam keurig op tijd aan. Erg leuk om elkaar na 5 weken weer te zien! Even snel een lunch in het zonnetje en toen de huurauto op gehaald. De 1^e twee auto's die we kregen waren super mooi maar daar brandde een lampje dus nu hebben we een andere. Iets minder luxe, maar nog steeds erg mooi. We hadden de aller-goedkoopste auto, dus we dachten een kleintje te krijgen, maar dat is echt niet zo. Toen naar ons hotel. Ook allemaal prima en daarna naar Vancouver centrum voor avondeten aan het strand. Genoten van de zonsondergang en daarna had Willem toch wel last van een jetlag dus op tijd weer naar het hotel.

Maandag een fiets gehuurd en lekker door Stanley park gefietst. We hebben ook nog een tijd op het strand gezeten. Het was echt weer erg lekker weer. Graadje of 21 en lekker zonnig. Dus niet zwemmen in zee maar wel heerlijk om ergens te zitten. Daarna naar een uitkijkpunt geweest waar ik ook al was geweest. 's Avonds konden we daar nog een keer in. Dat had ik nog niet gedaan. Super mooi al die lichtjes in Vancouver!

Dinsdag zijn we eerst naar de markt op Granville eiland geweest. Lekker fruit meegenomen. Daarna zijn we naar een museum gegaan. Jaja, jullie lezen het goed. Deze cultuurbarbaar is naar een museum geweest! Daar hadden ze allemaal totempalen en andere dingen van de oorspronkelijke bewoners. En dat vond ik nou toevallig wel erg leuk!!

Dus zeer geslaagd. Vervolgens op het strand (Kitsilano beach) een broodje gegeten van de Subway .

En toen was het tijd om naar Abbotsford te gaan voor mijn gastgezin en het asiel. Laura vertelde me dat dove Danica al op me zat te wachten

.Dus Willem en ik hebben haar lekker mee naar buiten genomen en overladen met aandacht en knuffels. Wat is het toch een fantastisch hondje! Wat zal ik haar missen en wat hoop ik dat ze snel een baasje krijgt.

Daarna heb ik afscheid genomen van de mensen. Voor Laura had Willem een pak koffie meegenomen, want Laura miste de Douwe Egberts koffie

Dus die was helemaal blij Ook Laura zal ik erg missen. Wat heb ik een leuke tijd met haar beleefd! Dankzij haar ben ik op prachtige plekken geweest waar ik nooit aan had gedacht!

Daarna op naar het gastgezin. Ze hadden een lekkere maaltijd gemaakt. Opa en oma waren er ook. Die oma had speciaal voor ons een koek gemaakt die we tijdens de reis konden eten dus dat was erg lief. We zijn vervolgens blijven slapen bij het gastgezin. Maar we mochten niet in dezelfde kamer haha. Ze zijn behoorlijk gelovig en het zal wel komen dat we niet samen mochten slapen omdat we niet getrouwd zijn of zo

.

Vanochtend ontbeten bij het gastgezin en toen was het tijd om daar ook weg te gaan. En daarmee was deel 2 van mijn reis dus definitief afgelopen. En dat voelt toch wel erg raar

. Ik heb een geweldige tijd beleefd en zo veel gezien en gedaan in de afgelopen weken. Ik ben me in heel korte tijd aan veel mensen en dieren gaan hechten, dus dan is het toch best moeilijk als daar een eind aan komt. Ik haat afscheid nemen... Maar wat een prachtige herinneringen! En natuurlijk zal ik contact met iedereen houden!

Met Willem vandaag naar Lynn Canyon Park gegaan. Erg mooi stukje natuur. En toen op weg naar Vancouver Island met de ferrie. Mooie tocht! Nog steeds prachtig weer hier. Voor mij is Canada het land van de eeuwige zon haha. Maar ik schijn daarmee super veel mazzel te hebben want normaal is het wel anders. Ik verwacht vanaf nu ook wel dat het weer echt anders wordt, want we gaan nu op plekken komen waar het gewoon vaker regent en kouder is. Dus elk zonnetje is meegenomen! We zullen wel zien! Morgen moeten we 4 uur rijden om bij de plek te komen waar vrijdag de orca-tour begint. Ben erg benieuwd wat we morgen allemaal zullen zien tijdens de rit. Zal vast erg mooi zijn! En dan gaat vrijdag de 3 daagse orca-tour beginnen! Wow wat kijken we daar ontzettend naar uit zeg!! Ik zal morgen proberen nog weer wat foto's te plaatsen op mijn blog en jullie horen weer van mij als we terug zijn van het orca-avontuur!!!

Seattle en baseballgame Vancouver

Jaaaa, hier weer een update van mij!

Vrijdag ben ik met mijn gastgezin naar de baseballgame geweest. We waren met z'n tienen. Allemaal familie en een Duits meisje die 2 dagen bij het gastgezin heeft gelogeerd voordat zij naar haar eigen gastgezin ging (maar zij is nogal stil dus daar heb ik niet echt wat mee, want dat kletst niet leuk). De wedstrijd begon om 1 uur dus van tevoren zijn we nog even door het park gelopen dat daar zit. En toen begon de wedstrijd! Wat ontzettend leuk om daar bij te zijn! Het was weer heerlijk zonnig dus erg lekker om dan buiten te zitten en de wedstrijd te bekijken. De oma van het gezin heeft geprobeerd mij zoveel mogelijk de regels steeds uit te leggen dus dat was leuk! De wedstrijd duurde 3 uur maar de tijd vloog echt voorbij. We zaten op de tribune maar ik ben een tijd onderaan bij het veld gaan staan om zo nog meer het spel te beleven. Na elke inning (als beide teams een ronde hebben gehad) gebeurt er weer wat raars voor het publiek. Een liedje, een dansje, erg grappig allemaal. Het was niet een super spannende wedstrijd, want er werden niet zo veel punten gescoord maar de 2 teams stonden wel heel erg gelijk dus dat maakte het wel spannend. Uiteindelijk won het team dat thuis speelde en daar waren wij natuurlijk voor!Ik heb echt genoten die middag en zou zo weer gaan! Zeer geslaagd dus!

Daarna met het gastgezin wat wezen eten en toen ben ik naar mijn bed&breakfast gegaan in Vancouver.

Zaterdagochtend begon mijn trip naar Seattle, of beter gezegd zaterdagnacht, het was 4:45 toen de wekker ging.... De receptionist was zo aardig om om 5 uur 's ochtends bagels voor mij te smeren. Lekker! Daarna wilde hij mijn facebook account haha, want hij vond Nederlandse mensen zo aardig.

Nou daar zag ik nou niet echt het nut van in (zo krijg je wel een hele lange vriendenlijst natuurlijk ) dus daar heb ik maar niet verder op gereageerd .

Bij het treinstation moest alles weer worden gecheckt. Vingerafdrukken, foto etc. Bagagecheck. Tja, zo gemakkelijk kom je Amerika niet in. Maar alles was ok, dus mijn reis kon beginnen

Ik had gehoord dat de treinreis zo mooi zou zijn, maar ja als mijn wekker om 4:45 gaat en ik daarna in een trein zit te schommelen val ik dus zo in slaap Dus zo heel veel heb ik niet van de reis meegemaakt, haha, maar de keren dat ik wakker was heb ik toch kunnen zien dat het inderdaad een mooie reis is door het landschap van Canada en Amerika.

Bij aankomst in Seattle heb ik eerst maar eens genoten van een lunch aan de waterkant. De zon scheen weer volop. Was alleen nog een beetje frisjes. Daarna ben ik (heerlijk toeristisch) op zo'n sightseeing bus gestapt. Ik had er niet zo veel zin in om alles weer te voet met mijn kaart te gaan uitvinden dus koos ik dit keer voor de luie manier tussen de oudjes

Ik mocht 2 dagen van de bus gebruik maken. Halverwege de rit ben ik uitgestapt bij de Space Needle. Deze is 184m hoog en vanaf daar heb je een mooi uitzicht over Seattle. Omdat het zo helder was die dag kon ik heel ver kijken. Ik kon zelfs de Mount Rainier zien. Deze berg is bijna 4400m hoog. Erg mooi om te zien!

Later op een pleintje stond een groep het zingen. Een soort van gospelkoor of zo. Het ging er in ieder geval om dat God bij ons is en dat we hem moeten vertouwen etc etc. Ik heb me daar kostelijk vermaakt, toekijkend terwijl ik genoot van een drankje. Het gaat echt op zo'n overdreven manier. Handen smekend naar de lucht en lekker dramatisch

Wel mooi dat mensen daar hoop uit kunnen halen hoor.

Daarna simpel gegeten in zo'n winkelcomplex. Voor een paar dollar kun je daar een maaltijd meenemen die je gewoon ergens buiten op eet. Lekker makkelijk. Dit keer 's avonds geen cocktails, bier etc want ik was moe. Dus op naar mijn slaapplek. Prima plekkie met gedeelde badkamers. Dat doe ik hier eigenlijk steeds want het scheelt een hoop geld. En wat kan mij het schelen, zolang ik maar een bed heb en er geen kakkerlakken rondrennen

.

Zondag ben ik naar de Universiteit van Washington gegaan, want deze lag 1 straat achter mijn hotel. Natuurlijk is er geen student te vinden op zondagochtend 10 uur dus het enige wat ik tegenkwam waren Canadeze (!!) ganzen

Erg mooie campus daar!

Daarna ben ik naar de Pike place markt gegaan. Deze markt is elke dag open en er wordt van alles verkocht. Leuk om te zien! Ze hebben daar ook een viskraam die heel veel mensen trekt want de marktmensen gooien die vis naar degene achter de kassa zodra de vis is gekocht. En dan wordt er van alles geschreeuwd. Leuk!

Bij de markt ligt ook de oudste Starbucks van de wereld. Deze stamt uit 1971. Dus daar moest ik natuurlijk even mijn favoriete koffie halen. Nou dat waren meer mensen van plan natuurlijk, dus daar stonden rijen, maar he ik heb alle tijd want ik heb vakantie

Daarna naar Pioneer square. Hier staan de meeste historische gebouwen. Ik heb hier een underground tour gedaan. Maar de gids ratelde aan 1 stuk door en vond zichzelf heel grappig, waardoor ik de draad van het verhaal regelmatig kwijt was

De Amerikanen moesten wel lachen om haar, maar de anderen die niet Engels/Amerikaans als moedertaal hebben waren het verhaal ook regelmatig kwijt geloof ik .

Maandagochtend heb ik nog genoten van een koffie in de zon. Dit keer geen Starbucks maar de concurrent 'Seattle's Best Coffee'. En dat smaakte ook erg goed! Daarna naar het hoogste gebouw van Seattle omdat daar een uitkijkpunt was maar dat kostte weer geld en ik zag daar de meerwaarde niet vanin vergeleken met mijn uitkijkpunt bij de Space Needle dus dat heb ik niet gedaan. Toen nog een heerlijke bagel gehad en om 1:45 met de bus terug naar Vancouver en vervolgens naar mijn gastgezin.

Dus dat waren leuke dagen in Seattle. Het verschil met Vancouver? Hmm, ik vind dat ze wel veel van elkaar weg hebben. Alleen ben ik in Vancouver helemaal gek op het strand en het park. En dat heb ik in Seattle niet meegemaakt dus dat miste ik wel

En naar mijn idee is Vancouver groter en is er meer te doen. Maar misschien komt dat gevoel wel door het geval dat ik in elke stad alle musea oversla. Ja ik ben een cultuurbarbaar Verder heb ik trouwens het idee dat de Amerikanen wat uitbundiger en gekker zijn dan de Canadezen. Nou ja, hoe dan ook...Beide steden zijn erg leuk!!

Nou dat waren dus mijn vrije dagen! Vandaag weer naar het asiel geweest. Daar wordt de ringwormuitbraak met de dag een groter drama. In het weekend is ringworm ontdekt bij katten die het nog niet hadden. Vandaag bleken ook de cavia's en konijnen ziek. En om de ramp compleet te maken bleken vandaag ook 3 honden besmet!! Kortom, in plaats van dat er geen nieuwe gevallen bij komen en de oude gevallen weer genezen breidt het zich alsmaar verder uit. Dus de honden vandaag ook ontsmet (dat spul stinkt naar rotte eieren joh). We hebben zo ons best gedaan met alles ontsmetten en voorzichtig zijn, maar er lijkt geen eind aan te komen. Volgende week zou het asiel waarschijnlijk weer open gaan maar dat zal zeker niet door gaan zoals het nu gaat. Ik mag gelukkig toch nog steeds blijven.De manager liep er vandaag echt radeloos bij. Zij weet geloof ik niet meer zo goed hoe het nu allemaal verder moet... Daarbij kwam ook nog de tegenslag dat er afgelopen weekend een medewerker gebeten is door een hond en naar het ziekenhuis moest daarvoor. We hebben 2,5 week geleden een rottweiler binnen gekregen. Deze hond was ontzettend bang. De riem kreeg je amper om. Alleen met heel veel geduld. Zodra hij dan buiten aan de riem liep ging het best aardig alhoewel hij wel schrok van veel dingen. Buiten kon je hem ook wel voorzichtig aaien. Maar zodra hij weer de kennel binnen kwam kon je hem totaal niet aanraken. Ik vertrouwde hem niet en dus heb ik nooit zijn riem vast of los gedaan in de kennel. Dat liet ik aan het vaste personeel over. Als hij eenmaal vast zat nam ik hem wel mee naar buiten. Laura kon behoorlijk met hem overweg, maar zij was vrij in het weekend. En dus moest een andere medewerkster hem de riem omdoen. Waarschijnlijk heeft zij een stuk minder geduld gehad en gedacht van 'doe niet zo stom, kom ik doe die riem gewoon vast' en toen heeft hij haar dus in haar arm gebeten. Erg vervelend allemaal. Het gevolg hiervoor is dat hij morgen wordt ingeslapen. Een hond die eenmaal heeft gebeten kan je nooit meer vertrouwen. Daarbij komt dat deze rottweiler zo een ontzettend gecompliceerd geval is dat het maar zeer de vraag is of dit ooit goed zou komen. Hij is aan de ene kant ontzettend bang en aan de andere kant weer dominant want buiten plast hij tegen alles wat hij tegenkomt, je ziet dat hij erg ongelukkig is en hij zal nooit te vertrouwen zijn. Dus ik weet dat het beter is om hem in te laten slapen. En toch voelt het waardeloos als ik langs zijn kennel loop en in die bruine ogen kijk. Wetende dat morgen zijn laatste dag is... De afgelopen weken heb ik zo vaak in die ogen gekeken. Mezelf afvragend wat er toch met hem gebeurd was, wat mensen hem hebben aangedaan en wat er allemaal door hem heen ging. Ik heb gepeild of ik hem kon vertrouwen, maar mijn gevoel zei van niet. En zoals ik al zo vaak heb gemerkt is mijn gevoel vaak het enige juiste...

Maar goed, bij het asiel is de stemming dus een beetje bedrukt. Morgen en donderdag zullen trouwens waarschijnlijk mijn laatste dagen zijn. Dan zit het vrijwilligersproject er weer op! Het voelt raar om daar nu weg te gaan terwijl het er zo'n chaos is. Maar Laura zal me wel laten weten hoe het daar afloopt. De komende 2 dagen ga ik nog genieten van lieve, dove Danica en de andere hondjes die mijn aandacht zo waarderen! Laura is trouwens deze week vrij dus daarom ga ik donderdagavond naar haar toe en waarschijnlijk kom ik dan zaterdagmiddag/avond weer terug. We weten nog niet wat we gaan doen. Ligt ook een beetje aan het weer. Kan ik bij haar weer met de kleine kittens knuffelen

.

Vanavond hadden we trouwens bij mijn gastgezin 2 (of misschien zelfs 3) wasbeertjes in de boom. Ze waren aan het slapen. Zo lief. Ik heb foto's gemaakt, maar dat ging erg moeilijk omdat het al schemerig was.

En zoals ik al zei is dit mijn laatste week bij het asiel. Dat betekent dat zondag Willem in Canada aankomt!! We kijken er allebei erg naar uit! Wat wil ik graag met hem samen rondreizen en genieten van dit prachtige land! Maar ik heb me trouwens de afgelopen weken geen moment eenzaam gevoeld. De geweldige mensen in Alaska en in het asiel en ook mijn gastgezin zorgden voor genoeg gezelligheid. En so wie so als je alleen reist heb je ontzettend veel aanspraak van anderen. Iedereen wil weten waar je vandaan komt en wat je aan het doen bent. Zo leuk!

Willem en ik hebben trouwens 1 deeltje van onze reis vastgelegd. We zullen 7 september beginnen aan een 3 daagse orca-kajak-safari!! Dit was wat ik 3 jaar geleden zo ontzettend graag wilde doen! Hoe gaaf moet het zijn om met je kajak tussen de orca's te dobberen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook best een beetje eng vind hoor. Die beesten zijn zo groot en ze eten met gemak zeehonden. Maar als het goed is eten de orca's in het stuk waar wij kajakken alleen maar zalm en andere vis. Dus laten we maar duimen dat er geen verdwaalde andere orca tussen zwemt

Ach tja, het zal wel weer voor een goede adrenalinekick zorgen

We slapen daarin een afgelegen bos bij het strand. Soms kan je vanaf het strand zelfs de orca's zien. Het is trouwens totaal niet gegarandeerd dat we de orca's zien, want er zijn ook tours waar ze helaas geen enkele orca hebben gezien, dus het wordt nog afwachten, maar dat maakt het ook wel weer extra bijzonder allemaal. Anderskan je net zo goed naar de dierentuin

.We zullen daar in een tentje slapen en de gids zal bij een kampvuur voor het eten zorgen. Dat worden dus echt 3 dagen midden in de natuur. En daar heb ik zo vreselijk veel zin in!!! Maar het duurt nog 1,5 week. Dus eerst genieten van de komende dagen!

Wat een gave hike!

Zoals beloofd een nieuwe blog na mijn hike

Ik heb ook meteen weer foto's geplaatst die erbij horen.

Laat ik beginnen met een update van het asiel. De ringworm houdt nog steeds het hele asiel in zijn greep. Sinds vorige week zijn we gesloten voor minstens 3 weken voor het publiek. Ik mocht gelukkig als enige van de vele vrijwilligers blijven! Wel houd ik me alleen bezig met de honden en dat is een behoorlijke klus als je als enige vrijwilliger 14 honden aandacht moet geven

We hebben veel moeten desinfecteren vorige week. Dat was niet altijd een pretje met die isolerende kleding terwijl het 32 graden is, maar het is wel erg belangrijk dat het gebeurt. Het is sinds gister trouwens een stuk koeler geworden. Vanaf het moment dat ik in Canada ben gekomen is het alleen maar erg warm en zonnig geweest (op 2 dagen na). Nu is het ineens zo'n 10 graden koeler, maar als de zon gaat schijnen is het nog steeds lekker warm.

Op dit moment komen/gaan er geen dieren in of uit het asiel. Dat is erg jammer, want er zijn genoeg dieren waar mensen interesse in hebben, maar ze mogen nu dus niet langskomen. Daardoor blijven sommige dieren nu helaas onnodig lang in het asiel. Er is een erg leuk hondje. Ze heet Danica en er zit een deel border collie in. Ze is nu zo'n 5 maanden. Het is een heel lief hondje dat erg graag bij mensen is. Ze heeft een heel zacht karakter en is een beetje verlegen. Wat haar extra bijzonder maakt is dat ze doof is. Het is heerlijk om met haar te knuffelen. Ik hoop dat ze snel een baasje krijgt als de bezoekers weer mogen komen.

Verder hebben we hier 4 nogal gecompliceerdehonden zitten die nauwelijks contact met mensen gewend zijn. Een riem om doen is al een hele klus die heeeeel veel geduld vraagt. Vervolgens zit ik een uur met ze buiten en ik merk dat er toch langzaam wat vooruitgang in zit. Dat geeft wel erg veel voldoening.

Het asiel is trouwens ook een soort dierenambulance. Als er dieren worden gevonden worden wij als eerste gebeld. Het doet er niet toe welk dier dat is. Dat kunnen huisdieren zijn, maar bijvoorbeeld ook wasbeertjes. Vandaag werden we gebeld dat er een jong poesje gevonden was. Toen we daar aankwamen was ze helaas al dood. Bloed uit haar neusje. Waarschijnlijk een ongeluk met een auto. Ik had gehoopt dat we haar konden redden, maar dat mocht dus niet zo zijn. Maar tot zover de SPCA, want anders gaat daar de hele blog over

Afgelopen woensdag ben ik door mijn gastgezin uitgenodigd om naar de bioscoop te gaan met z'n drieën. We zijn naar 'The Bourne Legacy' gegaan. Deze actiefilm komt pas half sept in Nederland. Leuk om dat hier te doen! We hadden popcorn en rootbeer genomen. Rootbeer is een frisdrank dat hier veel wordt gedronken net als bijvoorbeeld cola en fanta. Het smaakt heel vaag, want het smaakt een beetje naar kauwgombal haha, maar is wel lekker. We mochten het steeds onbeperkt bijvullen, dus dat was genieten!

Vrijdag ben ik na het werk meegegaan met Laura (44-jarige Nederlandse die 12 jaar in Canada woont) voor een logeerpartij t/m maandag

. Zij woont 40 min vanaf het asiel in een totaal andere omgeving dan mijn gastgezin. Bij mijn gastgezin is de omgeving vrij saai. Er zijn weinig bergen. Bij Laura is dat compleet anders. Zij leeft in de middle of nowhere waar geen mobiel bereik heeft. Omringd door bergen woont zij aan het eind van een straatje. Vanaf haar tuin heb je uitzicht op de vallei van de bergen. Echt uniek!! Zij is een ontzettende dierenvriend en neemt zo ongeveer alle dieren mee die in het asiel zouden worden ingeslapen om welke reden dan ook. Ze probeert dan alsnog een baasje voor ze te vinden door de probleemgevallen eerst wat te socializen. Het wemelt daar van de katten. Het zijn er naar mijn inschatting minstens 30, maar het zouden er ook 50 kunnen zijnZe heeft verder 3 honden eneen groot aantal kippen, konijnen en duiven. Zij heeft echt meer dieren dan het asiel heeft Een deel van de katten leeft in huis. Zo'n 10 stuks. De rest van de dieren heeft een fijn verblijf buiten. Al haar geld besteedt ze aan de dieren. Wat een prachtmens! In huis is het natuurlijk een beestenbende, dus mensen met smetvrees moeten daar niet komen, maar ik heb er een geweldig weekend gehad Zij heeft nu ook de kleine kittens permanent thuis omdat die vanwege de ringworm niet mee naar het asiel kunnen, dus ik heb ontzettend genoten van die kleintjes!

Mijn gastgezin kookt behoorlijk raar avondeten. Het lijkt meer op een lunch met broodjes en wraps. Laura heeft dat weer helemaal goedgemaakt met lekkere maaltijden

Zaterdag zijn we bij een plaatselijk restaurantje gaan ontbijten. Lekker! Daarna zijn we heerlijk met de honden gaan wandelen. Er loopt een prachtige route bij haar huis door het bos en dan langs een rivier. We hebben samen met haar vriendin Annelies gewandeld en ontbeten (ook Nederlandse) (Asselien, ik maak steeds bijna de fout om haar Asselien ipv Annelies te noemen

). Verder hebben we die dag lekker rustig gedaan, want zondag was de grote dag van de hike!

Zondag om kwart voor 6 uit bed. Het was nog 1,5 uur rijden naar de hike. Uiteindelijk begonnen we om 9 uur 's ochtends met 5 mensen en 2 honden

Met een rugtas en heuptas vol met 3 liter aan waterflessen was ik er klaar voor! De hike is 21 km. Normaal zou je daar in Nederland zo'n 4 a 5 uur over doen. Maar deze hike was een totaal ander verhaal. De eerste 5 uur ben je heeeeel veel aan het klimmen. En dat is zwaar...!! Zeker ook omdat je veelspullen mee draagt voor zo'n dag, want je moet op alle omstandigheden voorbereid zijn. De hike heette skyline trail. En dat is zeker toepasselijk. Wat een prachtige route! Op een gegeven moment sta je op de toppen van de bergen en kijk je zo uit op de andere bergen. De route is echt waanzinnig mooi! We hadden heel mooi weer. Gelukkig niet zo bloedheet als de dagen ervoor, maar nog steeds waren er stukken dat we echt om de 20 m in de schaduw moesten bijkomen omdat je hartslag zo hoog is door het klimmen in de warmte. Gedurende de hike kom je door verschillende soorten natuur heen en dat is erg mooi. Ik was eigenlijk eerlijk gezegd verbaasd hoe goed ik de hike kon volhouden. Conditioneel gezien was het natuurlijk wel zwaar, maar toch goed te doen. Na 7 uur lopen kreeg ik echter wel veel last van mijn linkerbeen. Mijn lijf is natuurlijk totaal niet gewend aan zulke wandelroutes. Er was een stuk waar we op een hele schuine helling liepen. Als je daar iets te veel naar rechts zou hangen zou je zo naar beneden de vallei in vallen. Dus loop je dan gespannen op je linkerbeen te hangen en dat ga je voelen! Dus de laatste 2 uur was wel afzien voor mij. Veel last van mijn been, maar je moet door want je kan nergens de route onderbreken. Het is echt de middle of nowhere. Gedurende de hele hike kom je nergens een winkeltje/restaurantje/wc of wat dan ook tegen. De rest van de groep had hike-stokken dus daarmee kon ik toen mijn been wat ontzien. Maar ik was wel blij toen we bij de parkeerplek terugkwamen 21 km in 9 uur en 15 minuten! De eerste hike van mijn leven! Wat ontzettend gaaf! En wat voelde ik me trots! Asselien, die Nijmeegse vierdaagse moet een makkie worden dus laten we ons maar opgeven Ik had gister trouwens van Annelies (zij liep ook de hike mee) een aantal foto's van de hike met teksten op elke. 1 daarvan was 'stoer hoor. Je bleef lachen tot het eind'. Vond ik wel erg leuk van haar!

De dagen daarna heb ik wel last gehad van mijn linkerbeen. Verder geen spierpijn in de rest van mijn lijf dus blijkbaar heeft het vele wandelen van tevoren toch zijn vruchten afgeworpen. Gister heb ik nog wel veel pijn in mijn enkel gehad, maar sinds vandaag gaat het gelukkig weer een stuk beter. De hele dag op stevige wandelschoenen lopen doet wonderen dus daar loop ik de rest van de week ook nog wel op.

Maandag hebben Laura en ik een beetje rustig aan gedaan. Ik wilde graag wat voor haar doen, omdat ze zo goed voor me is geweest in het weekend! De kamer waar ik in de sliep was nogal een rommeltje. Er lag geen vloer in, de muren waren half geschilderd etc. Maandagochtend werd er een vloer ingelegd. Dus toen heb ik voorgesteld om te gaan schilderen. Dat waardeerde ze erg, dus zo stond ik 's middags de slaapkamer te schilderen

En toen was op dinsdagochtend het logeerpartijtje voorbij en konden we weer naar het asiel. Ik vond het een geweldig weekend in de natuur en met de dieren! Tijdens mijn reis door Canada zijn Laura en Annelies tot nu toe de enige Nederlanders die ik heb ontmoet.

Volgende week is Laura waarschijnlijk vrij dus dan ga ik denk ik nog 2 dagen of zo naar haar om wat leuks te doen! Zij houdt er ook van om dingen te ondernemen en het is op deze manier erg leuk omop plekken te komen die je als toerist niet kent.

Morgen nog werken in het asiel. En dan ga ik vrijdag met mijn gastgezin en nog meer mensen (in totaal 10) naar een baseball game in Vancouver! Ik wilde dat erg graag en heb mijn gastgezin gevraagd of ze dat leuk vonden. Ze bleken dat al jaren van plan te zijn, maar het kwam er steeds niet van dus ze waren erg enthousiast. Zij hebben de kaartjes geregeld. Ik krijg het cadeau van hun. Normaal gaan ze met hun gast naar een plek in Vancouver, maar aangezien ik daar zelf al heen ben gegaan gaan we nu dit doen. Ik ben voor hun wel de ideale gast want ik ben de helft van de tijd weg, dus lekker goedkoop

Of misschien ben ik toch niet zo ideaal omdat ik steeds weg ben en dan niet kan babysitten

Na de baseball game blijf ik in Vancouver slapen in een bed&breakfast, want zaterdagochtend ga ik naar Seattle!! Renate, ik heb mijn aantekeningen meegenomen die ik gemaakt heb toen ik laatst bij jullie was, dus ik ga het lijstje aflopen

Zaterdagmiddag kom ik met de trein in Seattle aan en dan ga ik maandagmiddag weer met de bus terug. Ik heb er erg veel zin in! Ben benieuwd of het zoveel anders is dan Vancouver... En of er verschil zit tussen de Canadezen en de Amerikanen. Ik heb natuurlijk in Alaska wel de Amerikanen ontmoet, maar Alaska is zo'napart gevaldat ik denk dat de Amerikanen in Seattle misschien wel anders zijn. Ik ben benieuwd!

Genoeg plannen dus weer voor de komende dagen! Ik heb er weer onwijs veel zin in!

Ik heb het gevoel dat ik hier al maanden zit ipv 3,5 week omdat ik al zoveel heb gedaan en gezien

Volgens mijn blog heb ik nu 46% van mijn reis gehad Dus gelukkig nog een hele tijd te gaan!

Jullie horen weer van mij als ik terug ben van Seattle!

Ringwormuitbraak bij het asiel

Soms lopen dingen anders dan je had gedacht... Toen ik vorige week bij de SPCA begon zaten er een aantal katten in quarantaine ivm ringworm. Bij deze katten mochten de vrijwilligers niet komen. In het weekend is de besmetting ineens ontzettend uitgebreid met als gevolg dat ze gister al 5 katten hebben moeten laten inslapen. Ringworm op zich is helemaal niet zo erg. Als je dier dat heeft ga je gewoon naar de dierenarts en is het goed te behandelen. In een dierenasiel is het echter een veel groter probleem omdat het hartstikke besmettelijk is en alle dieren het dan rond blijven verspreiden.

Vanochtend bij de SPCA kwam 1 van de vrijwilligers binnen en zij bleek ook besmet te zijn met ringworm. Ringworm is een huidinfectie en dus zat in haar gezicht een rood vlekje. Het was haar laatste week bij de SPCA dus zij is direct naar huis gestuurd en komt ook niet meer terug deze week (met een zalfje komt het zo weer goed met haar). Ik ben vorige week eigenlijk alleen in contact met de honden geweest en verder met wat kittens die niet besmet (lijken te) zijn. Na wat overleg zijn alle 3 de vrijwilligers voorlopig weg gestuurd. Tijdens zo'n uitbraak is het de regel dat er geen vrijwilligers meer mogen werken. Ik baalde onwijs, want ik wil helemaal niet weg bij de SPCA. Vind het daar hartstikke leuk! Ik was al meteen aan het bedenken wat dan plan B moest gaan worden. Naar een anders asiel (maar dat zou waarschijnlijk ook een ander gastgezin worden), naar een wildlife-opvangcentrum in de buurt, of maar gewoon gaan rondreizen... Toevallig had ik net gister een e-mail van mijn Alaska-kamergenootje dat ik altijd welkom was in Florida als ik eventueel wijzigingen in mijn plannen had...

Nadat het SPCA-team had overlegd werd ik er ook bij geroepen. De manager had mij ook naar huis willen sturen, maar 2 andere medewerkers hebben voor mij een goed woordje gedaan en gezegd dat ik eigenlijk alleen met de honden in contact ben geweest en dat ik zo graag wil blijven. Dus... vandaag mocht ik blijven. Morgen mag ik weer komen. En hoe het verder gaat zien we dan wel weer. We lopen met hoesjes om de schoenen, moeten constant in desinfectiebakken als we van ruimte veranderen, hebben van die rare overals (die onwijs warm zijn met 30 graden) en moeten steeds handen wassen, handen wassen, handen wassen. Het doet me een beetje denken aan de mond-en klauwzeer uitbraak bij de koeien die we jaren geleden hebben meegemaakt.

Voorlopig ben ik blij dat ik mag blijven! Ik mag alleen in contact komen met de honden. Vind dat wel erg jammer want ik genoot onwijs van de kittens, maar ik ben al lang blij dat ik niet weg hoef. Ik ben dus de enige vrijwilliger die niet naar huis is gestuurd

Dat is toch wel cool!

Tot zover dus vandaag... Laat ik even terug gaan naar waar mijn laatste blog is geëindigd.

Zaterdag gewerkt bij de SPCA. Compliment gekregen van Karen (zij haalt en brengt mij elke dag met de auto thuis) dat ik alles zo snel leer en dat duidelijk te zien is dat ik de omgang met dieren gewend ben. Leuk om te horen! Verder werd er een wasbeertje binnen gebracht, maar deze was meer dood dan levend. Deze hebben ze in laten slapen. ‘s Avonds daarna door naar het avondje van de SPCA. Bleek een fundraising event (geld inzamelingsactie) te zijn. Was een grappige, maffe avond. Kostte 45 dollar en verder kon je op allemaal dingen bieden die gesponsord waren. Dat heb ik niet gedaan, want 45 dollar vind ik behoorlijk wat geld voor een avondje en zoveel ruimte heb ik niet in mijn koffer om van alles mee te nemen. Heb wel een strandtas gewonnen met mijn toegangsbewijs

Er waren spelletjes (thema hawai)waar je nog wat mee kon winnen, zoals kokosnootkussen en limbo-dansen maar daar kwam ik niet verder dan ronde 3 haha. Was natuurlijk ook te verwachten met mijn stijve rug. Het gaat trouwens ontzettend goed hier met mijn rug. Het vele bewegen doet me denk ik goed. Eigenlijk bijna nergens last van. Maar was dus een leuk avondje met de SPCA!

Zondag weer met de bus naar Vancouver. Daar op zoek gegaan naar een hostel. Had er 2 op internet uitgekozen die tegen elkaar lagen dus wilde daar ter plekke beslissen welke het moest worden. Had nog nooit in een hostel geslapen, maar wilde dat eens proberen. Daar aangekomen zag het er netjes uit. We sliepen met 4 meiden op 1 kamer. Heb ze uiteindelijk niet gesproken, want toen ik 's avonds weer binnen kwam lagen ze allemaal al in bed en 's morgens was iedereen weer op tijd weg.

Nadat ik in het hostel was ingecheckt heb ik een fiets gehuurd zodat ik door Stanley park kon fietsen. Dat was echt super tof! Maar ook toen had ik nog lang niet het hele park gezien, want ik wilde ook nog weer even op het strand liggen

Daarna erg lekker gegeten bij een restaurantje aan het strand met een cocktail er bij Vervolgens de zonsondergang zitten bekijken. Super mooi. Erg grappig om te zien hoeveel mensen er dan op het strand zitten te kijken hoe de zon onder gaat. Hele relaxte sfeer. Daarna op weg naar mijn hostel. Wilde in de straat nog even naar een barretje. Maar kwam er achter dat de straat er 's avonds wel wat anders uitziet dan overdag . Veeeeel zwervers en ander gespuis. Naast mijn hostel zat een Ierse pub die er wel fatsoenlijk uitzag. Dus ik stond daar een beetje voor te draaien. Kwam er een man naar me toe die zei dat de straat inderdaad vreemd was maar dat de pub goed was. En dat zag er ook wel betrouwbaar uit. Allemaal prima mensen daar. Heb een biertje aangeboden gekregen (nee, ik houd nog steeds niet van bier, maar wat moet je anders in een Ierse pub drinken ) en met 2 mannen zitten kletsen. Was leuk en ben daarna naar mijn hostel gegaan.

Maandagochtend na het ontbijt naar Granville Island gegaan. Hier is een grote overdekte markt. Ben in Nederland altijd erg gek op bosbessen, maar hier zijn ze veel zoeter, groter en goedkoper. Dus een grote bak meegenomen. Super lekker! Daarna gewandeld langs de kade naar Kitsilano beach en daar een tijd gezeten. Heel mooi daar. Kwam op een stukje waar allemaal honden liepen. Erg leuk om te zien hoe die met elkaar in de zee en op het strand spelen. Daarna weer met de aquabus/ferrie terug. Lekker zitten lunchen aan het strand. Dit was een hippe tent. Volgens mij wordt het personeel daar op uiterlijk aangenomen. Alle meiden lopen daar te bedienen in strakke jurkjes en hoge hakken alsof ze een feest hebben. Dus Willem daar gaan we niet samen heen want dan kijk je alleen maar om je heen, haha. Nee flauwekul, erg leuk om daar te chillen! Daarna besloot ik maar weer naar Stanley park te gaan. Dat is toch wel 1 van mijn favoriete plekken in Vancouver en ik had nog steeds niet alles gezien. Dus weer een fiets gehuurd. Dit keer veel eekhoorntjes gezien. Leuk! Ben ook een stukje gaan lopen door het park en dan zie en hoor je veel meer dieren. Toen ik terug wilde fietsen kwam er ineens voor mij uit de struikjes een wasbeer! Dus ik vol op de rem met mijn mountainbike. Vloog nog net niet van mijn fiets

De wasbeer schrok natuurlijk van mij dus ging weer snel terug in de struikjes. Heb toen staan wachten en toen kwam ie weer! Echt zo leuk! Wasbeertjes zien er super schattig uit maar ze kunnen erg agressief zijn dus heb wel een afstandje bewaard, maar was erg leuk om naar hem te kijken! Wow, had echt niet gedacht dat ik die zou tegenkomen! Komt er een voorbijganger aan, dus vertel ik helemaal hyper dat er een wasbeer op 3 m afstand is. Zegt ie: 'ja daar zitten er hier veel van en loopt er gewoon langs zonder te kijken'. Haha, toen voelde ik me wel een beetje de idiote toerist, maar ik was helemaal blij! Zo'n springlevende wasbeer is een stuk leuker dan de bijna dode wasbeer bij de SPCA. Daarna weer terug naar het gastgezin. Zo'n zonnig en leuk weekend geeft echt het ultieme vakantiegevoel! Ik kom hier straks nog bruiner van terug dan een strandvakantie Griekenland .

Het gastgezin was gisteravond niet thuis, want ze zijn weer paar dagen kamperen. Ik mocht wel mee, maar wilde liever naar de SPCA. Waarschijnlijk komt het gastgezin woensdag weer terug. Ik geniet nu even heel erg van de rust

Zij voelden zich een beetje bezwaard dat ik hier nu alleen zit, maar ik vind het heerlijk hoor!

Nu maar afwachten wat de rest van de week bij de SPCA brengt. Bedoeling is om t/m vrijdag te werken. Daarna 's avonds mee met die Laura van de SPCA omdat we zondag de hike gaan doen. Zaterdag zouden we dan wel zien wat we gaan doen. Heb ontzettend veel zin in die hike van 21 km (7-9 uur), maar ben er ook wel een klein beetje zenuwachtig voor haha. Ik heb nooit meer dan 15 km gelopen in 4 uur op vlak terrein. De hike van zondag is wel van een compleet ander niveau. Geen idee of ik dat kan, maar zal wel moeten, want moet toch thuis komen. Maandag zal ik wel niet meer kunnen lopen van de spierpijn, maar ik zal me vast heel trots voelen als ik het gehaald heb. En het schijnt daar erg mooi te zijn. Als alles bij de SPCA normaal verloopt horen jullie weer van mij als ik de hike achter de rug heb!

1e week in Canada!

JAAAA, daar ben ik weer! Dit keer vanuit Canada! Ik zit hier al sinds zaterdag dus het is hoog tijd voor een update!

Voor ik begin wil ik Henk nog even bedanken dat ik zijn laptop mag lenen. Het is echt super ideaal om mijn eigen laptopje te hebben! Ben er heel blij mee.

Ow ja en zoals ook al aangegeven bij eerdere blogs...ik schrijf mijn blogs elke keer terwijl het allang tijd is om te slapen dus ik weet dat het soms wat chaotisch is of dat er rare zinnen staan....

Vorige week zaterdag ben ik vanuit Alaska naar Vancouver gevolgen. Dat verliep allemaal prima! Na ruim 3 uur kwam ik 's avonds aan. Daar werd ik opgehaald door mijn gastgezin uit Abbotsford. Het was laat toen we thuis kwamen dus ben vroeg gaan slapen. Maar ik heb een prima eigen kamertje. Het was erg fijn om na een week geleefd te hebben vanuit een koffer en bijna elke dag opnieuw in te pakken weer een vast plek te hebben. Ik heb eigenlijk zo ongeveer mijn eigen badkamer want er zijn 2 badkamers, dus dat is wel erg fijn!

Mijn gastgezin is een leuk, maar druk gezin

De 3 meisjes van 3, 5 en 6 jaar vragen veel aandacht dus soms is het wel erg lekker om daar even aan te ontsnappen De man des huizes, James, heb ik pas gister ontmoet. Die is veel op pad om bomen te kappen. Zijn vrouw, Sharon, is thuis voor de kids. Ze is een aardige vrouw maar zoals je kunt verwachten van een moeder die veel alleen moet zorgen voor 3 kleine kinderen loopt ze soms wat chaotisch rond

Maar goed, om weer even terug te gaan naar vorig weekend... Zondag ben ik 's ochtends met de bus naar Vancouver gegaan (heen is het 1 uur en 45 min. Terug maar 1 uur en 5 min). 's ochtends ben ik naar een uitkijkpunt over Vancouver geweest. Erg mooi om te zien. Daarna ben ik kort door het Stanley park gelopen. Dit is mega groot. Er is een wandelroute waar je 2 a 3 uur over doet, maar daar ben ik zondag niet aan toegekomen, want het was volop zomer dus ben ik naar het strand gegaan. Heerlijk 2 uur op het strand gelegen en gezwommen in zee. Echt relaxed! Daarna erg lekker gegeten bij een restaurantje vlak aan het strand. Dat voelt echt als vakantie!! 's Avonds weer terug naar het gastgezin.

Maandag opnieuw naar Vancouver gegaan. Ben naar een regenwoud geweest waar een wankele brug over gaat. Maar dat was allemaal op zijn zachtst gezegd nogal toeristisch. In Alaska ben ik ook naar een regenwoud gegaan en dat was vele malen mooier. Zo'n regenwoud is trouwens wel vreemd. Ik dacht bij een regenwoud altijd aan subtropische temperaturen, maar dat is dus een ander type regenwoud. Weer wat geleerd

Maandagmiddag ging het wat regenen en ben ik naar het centrum gegaan en heb wat rondgelopen. Ik was van plan om de wandelroute in het Stanley park te doen, maar dat komt dus wel een andere keer.

Dinsdag was mijn 1^e dag bij het dierenasiel SPCA. Er werkt daar een Nederlandse vrouw, Laura, die 12 jaar geleden is geëmigreerd en haar heb ik geholpen 's ochtends met schoonmaken van de hondenhokken. Een vies klusje

. Elke ochtend moet er eerst worden schoongemaakt, want om 12 uur kunnen de bezoekers komen kijken. 's Middags is het dan erg druk met bezoekers. De vrijwilligers hebben dan alle tijd om lekker met de dieren te knuffelen. Daar komen de vaste medewerkers echt niet aan toe. Dus ik mag met de honden wandelen en met de katten knuffelen, Dat is natuurlijk geen vervelende taak Er werken nu nog 2 andere vrijwilligers. Deze 2 meiden hebben erg pech met hun gastgezin en het asiel was hun 4^e keus, dus die zijn niet echt happy, maar ze zijn wel gezellig.

Mijn gastgezin wilde kamperen, dus dinsdagavond zijn we naar Chilliwack gegaan met de moeder, 3 kids en de oma. De oma had een camper en de kids wilden in de tent dus ik heb in de camper geslapen. Is toch wat comfortabeler dan met 3 kinderen in een tent liggen

's Avonds natuurlijk marshmallows bij het kampvuur gegeten. De weersvoorspelling was erg goed, maar helaas regende het woensdag, dus dat was een beetje jammer. Donderdag was het echter heerlijk zomers weer dus zijn we naar een waterpark gegaan. Dat gaf weer echt een vakantiegevoel. Alhoewel ik me soms wel een beetjeau pair voel maar he ik ben op vakantiedus ik maak me nergens druk om Het gastgezin wilde nog een nacht blijven maar ik vond van mezelf dat ik naar de SPCA moest, dus hebben ze me naar huis gebracht en zijn ze weer terug gegaan.De SPCA is erg flexibel hoor met vrije dagen opnemen, want ze begrijpen ook dat de vrijwilligers wat van Canada willen zien, maar ik vind niet dat ik het kan maken om meteen mijn 1^e week zoveel vrij te zijn.

Vandaag weer bij de SPCA gewerkt. Ik heb het er prima naar mijn zin. De mensen zijn aardig en de dieren zijn erg leuk. Ik weet alleen wel dat 4 weken lang genoeg is, want het is wel saai als je dit een lange tijd gaat doen. Het bevestigd maar weer eens hoe belangrijk uitdaging en afwisseling in een baan is! Maar voor nu is het allemaal prima in het asiel en voelt het goed om wat voor de dieren te kunnen betekenen.

Tja en natuurlijk ben ik verliefd geworden op een dier..... Er is een heel lief pluizig kitten, waarvan de naam nog niet bekend is. Maar ze is zo ontzettend lief en zacht! Eerst is ze druk aan het spelen met de andere kittens maar als ze moe is kruipt ze lekker op schoot of in mijn hals en gaat dan hard spinnen. Ik kan dan gewoon lopen want ze blijft wel zitten. Dus Willem, mag ik haar meenemen naar Nederland??

Nee, moet ik maar niet doen. Er zitten in Nederland nog genoeg dieren in asielen. Ik hoop voor het beestje dat ze snel een baasje krijgt, maar voor mezelf hoop ik stiekem dat ze er nog 3 weken zit

Verder hebben we trouwens 2 hele kleine kittens van zo'n 4 weken. Ik heb hun dinsdag nog melk uit een flesje moeten geven. Maar vandaag aten ze al een klein beetje voer. Ze zijn echt zooooo schattig. En er zijn 2 puppies (lijken op labradors). 1 gaat er in het weekend al weg.

Het was vandaag trouwens weer heerlijk warm. Toen ik thuis kwam heb ik direct mijn korte broek en slippers aangedaan. De weersverwachting is dat het de komende 2 weken gewoon echt volop zomer blijft maar ik heb al wel ontdekt dat dat in Canada zomaar kan veranderen.

Morgen hebben we 1 of ander liefdadigheidsavond bij de SPCA. Geen idee wat we nou eigenlijk gaan doen, maar het diner is inbegrepen en het schijnt gezellig te zijn dus kom maar op!

Zondag en maandag ben ik weer vrij. Ik ga dan weer naar Vancouver. Ik wil daar zondagavond blijven slapen want anders blijf ik heen en weer reizen. Vancouver is een erg leuke stad waar ik me prima op mijn gemak voel en waar je goed met het openbaar vervoer overal heen kan.

Volgend weekend wilde ik naar Seattle, maar Laura van de SPCA vroeg of ik mee wilde voor een hike van 8 uur op zondag. En dat lijkt me natuurlijk ook erg leuk! Ik ga die zaterdag na het werk met haar mee naar huis. Zondag komt er nog iemand anders van de SPCA met haar man mee. De hike schijnt wel heel zwaar te zijn, maar dat zien we dan wel weer. Dus dan ga ik een weekend later waarschijnlijk naar Seattle. De tijd vliegt echt om hier. Ik wil nog zoveel zien en doen! Ik vind het erg leuk om in mijn eentje gewoon wat rond te reizen. Ik wordt door veel mensen aangesproken. Ze vinden het hier soms dapper dat ik in mijn eentje reis. Daar snap ik echt niets van. Maar ik heb al wel van die Laura van de SPCA gehoord dat Nederlanders veel gemakkelijker dit soort dingen doen dan de Canadezen, dus dat zal dan wel.

Dus hier in Canada gaat het allemaal prima! Het is natuurlijk niet zo overweldigend als Alaska maar dat is ook logisch. Ik heb wel heel erg de reiskriebels dus ik kijk er naar uit dat Willem komt zodat we samen verder door Canada kunnen trekken. Er wordt trouwens druk heen en weer gemaild en foto's gestuurd tussen de Alaska-reizigers. Veel napret van Alaska dus. Echt super leuk. Iedereen is zo enthousiast en we willen allemaal zsm een reünie in Alaska

Ook deze blog is inmiddels weer erg lang geworden. Dat gaat denk ik een gewoonte van mij worden

Ik heb net ook weer foto's op de blog gezet die bij deze blog horen!

Rondreis Alaska

Hej allemaal!

Hier weer een blog van mij! Hier is alles nog steeds fantastisch! Ik denk dat het een lang verhaal gaat worden, want ik wil graag mijn Alaska-avontuur met jullie delen! En dit verhaal helpt mij ook met mijn fotoboek als ik terug ben. Ik heb zo ontzettend veel beleefd in een week dat het erg fijn is om het nu weer te herbeleven en alles op een rijtje te zetten. Dus ga maar even zitten met een kop thee of koffie, want dit gaat een hele lange blog worden.

Ik ben benieuwd wie van jullie dit helemaal gaat lezen...

Het is nu vrijdagavond en mijn Alaska-avontuur zit er bijna op. Ik heb afscheid van alle mensen van onze groep genomen. Gedurende de avond ging er steeds iemand weg. Dat deed me toch wel wat. Je beleeft heel intensief met elkaar zo'n week en dan moet je afscheid nemen en zie je elkaar nooit meer.

We hebben nog met elkaar gegeten en dat was het dan. Maar laat ik bij het begin van mijn Alaska-avontuur beginnen...

Dag 1: Zaterdag 28 juli. Reis naar Alaska (Anchorage): Zaterdagnacht om 2 uur ging de wekker... Dat viel niet mee haha. Op Schiphol duurde het een tijd voor alles ingecheckt was waardoor ik zo ongeveer direct naar de gate kon. Met wat vertraging uiteindelijk vertrokken naar Duitsland. Daar had ik mijn overstap. Doordat ik wat vertraging had hoefde ik niet lang op het vliegveld te wachten. Daarna met het vliegtuig naar Alaska. Prima vlucht gehad. Toen we in de buurt van Alaska kwamen was iedereen ineens enthousiast naar buiten aan het kijken en foto's aan het maken. Het bleek dat we naast ons de Mount McKinley (de hoogste berg van Noord-Amerika, 6200m) konden zien. Het is echt super vreemd om zo hoog in de lucht te zitten en dan ineens een berg naast je te hebben. Een prachtig gezicht. Vanuit de lucht zag Alaska er so wie so al heel veelbelovend uit. Bij de douane ging alles prima en toen op weg naar mijn bed&breakfast. Wat mij meteen opviel is dat iedereen zo oprecht vriendelijk overkomt in Alaska. Na een lang reis kwam ik vermoeid aan bij mijn slaapplaats. De eigenaar, een lieve oude man, vond dat ik meteen wat van Alaska moest zien dus vooruit dan maar. Hij bracht me naar een museum waar je een kijkje kon nemen bij de oorspronkelijke bewoners van Alaska, de Eskimo's. Op zich heel interessant maar ik was te moe om het allemaal goed in me op te nemen

En het feit dat de Eskimo's zeehonden en walvissen vangen vond ik ook wat minder geslaagd, maar goed het was wel leuk om er geweest te zijn. Daarna snel wat gegeten en toen heerlijk gaan slapen.

Dag 2: Start groeprondreis Alaska. Op weg naar Denali National Park.: Na een goede nacht en een heerlijk ontbijt was het tijd om de groep te ontmoeten waarmee ik de rondreis zou doen. Bij binnenkomst was het meteen erg gezellig. Een kleine groep, 4 alleenreizende vrouwen (uit USA en Europa) en een vader en zoon uit Noorwegen. En onze gids was ook erg leuk. Zo gek als een deur maar hij heeft wel erg goed voor ons gezorgd.

We zijn toen vetrokken voor een 5 uur durende reis naar Denali National Park. De reis ging heel snel want er was zoveel moois te zien in de omgeving. Onderweg een zwarte beer langs de weg zien lopen en wezen picknicken. Onze gids verzorgde de hele week echt super goede picknicks met heel veel keus!

Na aankomst in Denali National Park zijn we naar de husky´s gegaan die heel belangrijk zijn voor het park. Deze honden worden echt nog gebruikt om het park in de gaten te houden. Daarna een korte wandeling gemaakt door het park. Jemig, wat is Alaska mooi!

Vervolgens naar onze slaapplaats. Een prima plek in een prachtige omgeving. Ik heb de hele week mijn kamer gedeeld met Jan, een Amerikaanse van 53 jaar die elke ochtend 'Goodmorning sunshine' tegen me zei. Nou voel ik mij niet echt een sunshine als ik net wakker word, maar goed het is wel een leuk begin van de dag! ‘s Avonds heerlijk met zijn allen uit eten geweest.

Dag 3: Denali National Park. Beren, kariboes, Dall-schapen, eekhoorns en een lynx: Om 5:15 ging de wekker want we zouden de hele dag naar Denali National Park gaan. Dit park kan je alleen in met een bus van het park. Dag 1 en 2 was het goed weer met regelmatig zon. Dag 3 was het erg bewolkt maar gelukkig wel droog. Met de bus zouden we 4 uur heen en 4 uur terug in het park rijden. Dat leek erg lang maar het vloog voorbij! Al vrij snel zagen we een grizzlybeer was verre afstand. Uiteindelijk zagen we 15 grizzlyberen, 50 kariboes, 3 Dall-schapen, eekhoorns en een lynx. Deze lynx was echt super bijzonder! Na de 4 uur durende heenreis zijn we een hike gaan doen die 300m de berg op was. Ik dacht dit even in 10 min te doen, maar dat bleek toch wat zwaarder te zijn! Na een uur waren we eindelijk allemaal boven. Toen de heuvel weer af. Niet echt lekker voor je knieën, maar we voelden ons wel trots dat we het hadden gedaan. Deze dag in het park was zeer geslaagd. Alaska is onvoorstelbaar mooi! Zo ruig, zo veel natuur. Dit is Noorwegen x100!

Dag 4: Mount McKinley en op weg naar Girdwood: Vandaag weer een lange rit voor de boeg. 5 uur rijden naar Girdwood. De Mount McKinley die ik op dag 1 had gezien vanuit het vliegtuig ligt in Denali. De berg kan je echter alleen zien als er geen wolken zijn en dat is nogal lastig in Alaska... Dus helaas hebben we hem niet kunnen zien op dag 2 en 3. Onze hoop was gevestigd op dag 4 omdat er ´s ochtends weinig wolken waren. Na een stukje rijden zag onze Noorse vader ineens een klein stukje top van de berg omdat de wolken wat uit elkaar gingen. Dus wij meteen stoppen langs de weg, de auto uit gesprongen en foto´s gemaakt. Wat waren we blij. Dit hadden we niet verwacht. Toen we weer verder reden gingen de wolken nog verder uit elkaar en daar was ineens een vrij groot stuk van de berg te zien. Dit is echt een kwestie van seconden voordat de berg weer achter de wolken verdwijnt. Dus we zijn uit de auto gerend naar de plek waar we de berg het beste konden zien. Wat hebben wij staan juichen en gillen dat we dit konden zien!

Zo leuk om met elkaar dit enthousiasme te delen!

Daarna door naar Girdwood. Een typische wintersportplaats. We sliepen daar in een idioot luxe hotel! Dat hadden we echt niet verwacht van deze reis. Wel erg leuk! We zijn daarna 3 uur wezen wandelen met een gids. Ze vertelde veel interessante dingen. Een prachtige rivier en waterval waren 1 van de hoogtepunten. Met een gammel bakje heb ik boven de rivier gehangen. Dat was wel even spannend, haha maar gaf wel een heel mooi uitzicht!

Dag 5: Soldotna. Met een watervliegtuig naar een eiland om beren vanaf een bootje te spotten: Vandaag zouden we beren gaan kijken. We wisten van tevoren niet hoe we dit gingen doen. Maar het bleek dat we met een watervliegtuigje(!!!) naar een eiland gingen om daar vervolgens met een bootje naar een plek te gaan waar beren rondliepen. Jemig, wat was dat ontzettend gaaf! Ik had niet durven hopen dat ik in een watervliegtuigje zou gaan! En vervolgens op een afgelegen plek ronddobberen met beren om je heen is echt waanzinnig! Helaas hadden we veel regen die dag. We hadden wel hoge lieslaarzen en ik had een poncho dus droog bleef ik wel. Maar toch word je koud als je 5 uur in de regen zit. Maar dat mocht de pret niet drukken. Er kwamen dikwijls zwarte beren op zo´n 3 m afstand van ons!! Onze gids had een zalm gevangen en die hebben we direct op gegeten. Nog nooit heb ik zulke lekkere vis gehad! Tussendoor moesten de vrouwen natuurlijk weer plassen

. Tja hoe moet dat als je op een bootje ronddobbert, maar daar had onze gids wel een oplossing voor. Aan land was wel een hokje. Aan land waar we net daarvoor zo veel zwarte beren hadden gezien!! Ik dacht dat die man niet goed wijs was maar hij meende het echt. We moesten gewoon blijven praten dan zouden de beren ons wel horen en weg blijven. Het was daar super dicht begroeid en ik kreeg wel even een Jurrasic Park gevoel haha. Maar alles is goed gegaan en we zijn geen beer tegen gekomen! Wat een waanzinnig gave dag was dit!! ´s Avonds zijn we naar onze volgende bestemming in Seward gereden.

Dag 6: Seward. Orca´s, walvissen, zee-otters, zeehonden, Amerikaanse zee-arenden, dolfijnen, zeeleeuwen, puffins en gletsjers: Vandaag een hele dag met een boot op zoek naar wildlife! Deze boot was een stuk comfortabeler dan het bootje van gister. We konden warm binnen zitten als we dat wilden. Deze dag was het erg bewolkt ´s ochtends maar gelukkig wel droog. ´s Middags kregen we zelfs wat zon.

We hebben deze dag echt super veel dieren gezien! Orca´s, walvissen, zee-otters, zeehonden, Amerikaanse zee-arenden, dolfijnen, zeeleeuwen, puffins etc. Dit was waanzinnig! De orca´s hebben de meeste indruk op me gemaakt. Verder zijn we bij een hele grote gletsjer geweest. Dit voelde voor mij als een stukje Antarctica met alle stukken ijs in zee. Erg indrukwekkend. Dit was ook echt een dag om nooit te vergeten!

Dag 7: Sea life center, Exit gletsjer en terug naar Anchorage: ´s Ochtends ben ik 45 min bezig geweest om een foto te maken van een Amerikaanse zee-arend die voor ons hotel zat. Ik had geen goede foto´s van de dag ervoor dus dit was mijn kans. Uiteindelijk lukte het redelijk, maar het is mij wel duidelijk dat ik een camera ga kopen met een veel grotere lens als ik terug ben in Nederland.

We zijn ´s morgens naar het Sea life Center gegaan waar dieren worden opgevangen die ziek zijn etc. Was erg mooi om te zien wat ze daar allemaal doen!

Daarna zijn we naar de Exit gletsjer gegaan. We hebben daar rondgelopen en dat was erg mooi om te zien. Maar ik heb dit al eens in Noorwegen gezien dus de verbazing was wat minder groot. Vervolgens terug gegaan naar Anchorage om daar onze reis af te sluiten. En nu zit ik dus in mijn bed&breakfast dit verhaal te typen. Ook deze mensen zijn weer super vriendelijk! Ik heb trouwens een jacuzzi in mijn kamer, haha, dus daar ga ik morgenochtend maar even van genieten.

Voor diegene die deze hele blog hebben gelezen heb ik diep respect

Het is wel een heel lang verhaal geworden... Ik heb er ruim 2 uur over gedaan om het te typen. Mochten er wat rare zinnen tussen zitten dan mijn excuses daarvoor, maar ik val bijna in slaap achter mijn laptopje

Ik wil graag allemaal foto´s plaatsen van deze reis, maar het is alweer half 1 uur ‘s nachts. Tijd om te slapen! De foto´s ga ik hopelijk in het weekend uitzoeken. Ik heb er trouwens al 1600!! Dus dat wordt nog een leuke klus!

Morgenmiddag vertrek ik naar Canada voor het 2^e deel van mijn reis. Ik kijk er erg naar uit! Mijn Alaska-deel is in ieder geval heel erg geslaagd en heeft dik aan al mijn verwachtingen voldaan! We hebben zoveel wildlife gezien! Helaas heb ik nog geen elk/moose gezien, maar die kom ik vast nog wel tegen tijdens mijn 7 weken in Canada!